Samookaleczenia i wirtualny wszechświat. Rekonfiguracja społeczności terapeutycznej – studium przypadku

Beata Boćwińska-Kiluk; Napoleon Waszkiewicz

doi:10.21697/fp.2022.2.19

Data publikacji : 2022-12-31

Tom 12 Nr 2 (2022)

Samookaleczenia i wirtualny wszechświat. Rekonfiguracja społeczności terapeutycznej – studium przypadku

Beata Boćwińska-Kiluk

Napoleon Waszkiewicz

DOI: https://doi.org/10.21697/fp.2022.2.19

Abstrakt

Celem prezentowanego studium przypadku jest analiza funkcji wirtualnych grup, do których logowała się, przechodziła i uznawała za cybernetyczny tymczasowy adres młoda kobieta zaangażowana w samookaleczenia w trakcie procesu psychoterapii psychoanalitycznej. Wykorzystano w tym celu metodę studium przypadku. Uzyskane dane wskazują, że samookaleczenia i równoległe cyberspołeczeństwa pełniły tę samą funkcję. Były obiektami przejściowymi. Stąd można wyciągnąć wniosek, że cyberspołeczności służyły młodej kobiecie jako społeczność terapeutyczna. Związek między samookaleczaniem a wykorzystywaniem cybergrup potwierdza się jako rekonfiguracja społeczności terapeutycznej i niektórych poziomów funkcji ego.

Słowa kluczowe:

samookaleczenie, społeczność terapeutyczna, rekonfiguracja, studium przypadku

Szczegóły

Bibliografia

Statystyki

Autorzy

Pobierz pliki

pdf

Zasady cytowania

Boćwińska-Kiluk, B., & Waszkiewicz, N. (2022). Samookaleczenia i wirtualny wszechświat. Rekonfiguracja społeczności terapeutycznej – studium przypadku. Forum Pedagogiczne, 12(2), 245–260. https://doi.org/10.21697/fp.2022.2.19

Wskaźniki altmetryczne

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.

Bibliografia

Adler P.A., Adler P. (2013). Self-Injury and the internet: reconfiguring the therapeutic community. „RESET. Social Science Research on the Internet”, nr 2, s. 17–47.

Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (2013). Arlington: American Psychiatric Association, wyd. 5.

Andover M.S., Pepper C.M., Ryabchenko K.A. i in. (2005). Self-mutilation and symptoms of depression, anxiety, and borderline personality disorder. „Suicide and Life-Threatening Behavior”, nr 35, s. 581–591.

Baker D., Fortune S. (2008). Understanding self-harm and suicide websites: a qualitative interview study of young adult websiteusers. „Crisis”, nr 29(3), s. 118–122.

Boćwińska-Kiluk B. (2020). Self-harm in psychoanalytic psychotherapy – a psychosocial case study. „Psychoterapia”, nr 1(192), s.75–87.

Boćwińska-Kiluk B. (w recenzji). The use of bodily transitional objects in self-harmer adolescent girl institutionalized.

Bowen A.C., John A.M. (2001). Gender differences in presentation and conceptualization of adolescent self-injurious behaviour: implications for therapeutic practice. „Counselling Psychology Quarterly”, nr 14, s. 357–79.

Brickman B. J. (2004). Delicate cutters: gendered self-mutilation and attractive flesh in medical discourse. „Body & Society”, nr 10, s. 87–111.

Brumberg J.J. (1988). Fasting girls: the emergence of anorexia nervosa as a modern disease. Cambridge: Harvard University Press.

Bunt G.C., Muehlbach B., Moed C.O. (2008). The therapeutic community: an international perspective. „Substance Abuse”, nr 29(30), s. 81–87.

Coan J.A. (2008). Toward a neuroscience of attachment. W: Handbook of attachment: Theory, research, and clinical applications. Cassidy J., Shaver P.R. (red.). London: Guildford, s. 241–65, wyd. 2..

Corbin J., Strauss A. (2007). Basics of qualitative research: techniques and procedures for developing grounded theory. Thousand Oaks, CA: Sage.

Cullen K., Westlund M. K., Lariviere L. i in. (2013). An adolescent with nonsuicidal self-injury: a case and discussion of neurobiological research on emotion regulation. „American Journal of Psychiatry”, nr 170(8), s. 828–831.

Daine K., Hawton K., Singaravelu V. i in. (2013). The power of the web: a systematic review of studies of the influence of the internet on self-harm and suicide in young people. „PLOS ONE”, nr 8, s. 77 555.

Debaere V., Vanheule S., Inslegers R. (2014). Beyond the „black box” of the therapeutic community for substance abusers: a participant observation study on the treatment proces. „Addiction Research & Theory”, nr 22(3), s. 251–62.

Leon G. de (1997). Community as method: therapeutic communities for special populations and special settings. Greenwood Publishing Group, Inc.: Westport, CT.

Culture, media & sport (2019). GOV.UK: Department for Digital, Home Office Online Harms White Paper.

Dubicka B., Theodosieu L. (2020). Technology use and the mental health of children and young people. London, UK: CR Royal College of Psychiatrists.

Egan J. (1997). The thin red line. „New York Times Magazine”, July 27.

Ekman I. (2016). Beyond medicalization: self-injuring acts revisited. „Health”, nr 4(20), s. 346–362.

Eysenbach G., Powell J., Englesakis M. i in. (2004). Health related virtual communities and electronic support groups: systematic review of the effects of online peer to peer interactions. „British Medical Journal”, nr 328, s. 1166–1170.

Favazza A.R. (1989). Why patients mutilate themselves. „Hospital and Community Psychiatry”, nr 40, s. 137–145.

Gratz K.L., Roemer L. (2008). The relationship between emotion dysregulation and deliberate self-harm among female undergraduate students at an urban commuter university. „Cognitive Behavioral Therapy”, nr 37, s. 14–25.

Harris I.M., Roberts L.M. (2013). Exploring the use and effects of deliberate self-harm websites: an internet-based study. „Journal of Medical Internet Research”, nr 15(12), s. e285.

Harwood M.T. (2010). Self-help in mental health: a critical review. New York: Springer.

Hawton K., Linsell L., Adeniji T. i in. (2014). Self-harm in prisons in England and Wales: an epidemiological study of prevalence, risk factors, clustering, and subsequent suicide. „Lancet”, nr 383, s. 1147–1154.

Jainchill N., Hawke J., Messina M. (2005). Post-treatment outcomes among adjudicated adolescent males and females in modified therapeutic community treatment. „Substance Use & Misuse”, nr 40(7), s. 975–96.

Jeffreys S. (2000). „Body art” and social status: cutting, tattooing and piercing from a feminist perspective. „Feminism & Psychology”, nr 10, s. 409–29.

Joiner T.E. (2005). Why people die by suicide. Cambridge: Harvard University Press,

Jones M. (1956). The concept of a therapeutic community. „American Journal of Psychiatry”, nr 112(8), s. 647–50.

Online social research: methods, issues, and ethics (2003). Johns M.D., Chen S.L.S., Hall J.G. (red.). New York: Peter Lang.

Klonsky E.D. (2007). The functions of deliberate self-injury: a review of the evidence. „Clinical Psychology Review”, nr 27, s. 226–239.

Klonsky E.D., Muehlenkamp J.J. (2007). Self-injury: a research review for the practitioner. „Journal of Clinical Psychology”, nr 63, s. 1045–1056.

Kurtz L. (1997). Self-help and support groups: a handbook for practitioners. Thousand Oaks: Sage Publications, Inc.

Lyman S.M. (1970). The Asian in the West, Reno/Las Vegas: Western Studies Center, Desert Research Institute, University of Nevada.

Mars B., Heron J., Biddle L., Donovan J.H. i in. (2015). Exposure to and searching for, information about suicide and self-harm on the Internet: prevalence and predictors in a population based cohort of young adults. „Journal of Affective Disorders”, nr 185, s. 239–245.

Meltzer H., Lader D., Corbin T. i in. (2002). Non-fatal suicidal behavior among adults aged 16 to 74 in Great Britain. London: TSO.

Menninger K. (1935). A psychoanalytic study of the significance of self-mutilations. Psychoanalytic Quarterly”, nr 4, s. 408–466.

Moos R., Finney J.W., Ouimette P.C. i in. (1993). A comparative evaluation of substance abuse treatment: I. treatment orientation, amount of care, and 1-year outcomes. „Alcoholism: Clinical and Experiential Research”, nr 23, s. 529–536.

Muehlenkamp J.J., Claes L., Havertape L. i in. (2012). International prevalence of adolescent non-suicidal self-injury and deliberate self-harm. „Child and Adolescent Psychiatry Mental Health”, nr 6(10).

Murray C.D., Fox J. (2006). Do internet self-harm discussion groups alleviate or exacerbate self-harming behavior? „Advances in Mental Health”, nr 5(3), s. 225–233.

Nicholson S., Jenkins R., Meltzer H. (2007). Adult psychiatric morbidity in England. results of a household survey. London: TSO.

Net.Se XXX: readings on sex, pornography and the internet (2004). Waskul D. (red.). New York: Peter Lang.

Prasad V., Owens D. (2001). Using the internet as a source of self-help for people who self-harm. „Psychiatric Bulletin”, nr 25, s. 222–225.

Regier D.A., Narrow W.E., Clarke D.E. i in. (2013). DSM-5 field trials in the United States and Canada. Part II: Test-retest reliability of selected categorical diagnoses. „American Journal of Psychiatry”, nr 170, s. 59–70.

Russell G.I. (2015). Screen relations: the limits of computer-mediated psychoanalysis and psychotherapy. London, Karnac Books.

Sacks S., Banks S., McKendrick K. i in. (2008). Modified therapeutic community for co-occurring disorders: a summary of four studies. „Journal of Substance Abuse Treatment”, nr 34(1), s. 112–22.

Singleton R.A., Straits B.C. (2005). Approaches to social research. New York: Oxford University Press.

Smith H.P. (2014). Self-injurious behavior in prison: a case study. „International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology”, nr 60(2), s. 1–16.

Solomon E.P., Heide K.M. (1999). Type III trauma: toward a more effective conceptualization of psychological trauma. „International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology”, nr 43.

Whitlock J., Leader W., Conterio K. (2007). The internet and self-injury: what psychotherapists should know. „Journal of Clinical Psychology”, nr 63(11), s. 1135–1143.

Yin R.K. (2004). The case study anthology. Thousand Oaks, CA: Sage.

Yin R.K. (2013). Case study research: design and methods. Thousand Oaks, CA: Sage.