https://doi.org/10.21697/fp.2017.2.21
W badaniach karier alumnów uniwersytetów i uczelni wyższych w Polsce dominuje tendencja sprawdzania, jakimi kompetencjami dysponują oni z perspektywy rynku pracy i jak poradzili sobie z zadaniem znalezienia zatrudnienia. Rzadko podejmowanym problemem jest kwestia umiejętności studiowania, którą niesłusznie uważa się za potrzebną wyłącznie w okresie studiów. Tymczasem umiejętność ta prowadzi do ukształtowania myślenia naukowego rozumianego jako specyficzny sposób rozwiązywania problemów nie tylko stricte naukowych, lecz również nienaukowych. W związku z tym stanowi ona warunek osiągnięcia sukcesu w obu sferach – akademickiej i pozaakademickiej (np. zawodowej).W prezentowanym artykule autor odwołując się do koncepcji pedagogicznych S. Hessena i D. Bennera, skonstruował model teoretyczny umiejętności studiowania, a następnie poddał go empirycznej weryfikacji przez powtórną analizę danych zgromadzonych podczas badania karier absolwentów Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie w 2016 roku.W rezultacie przeprowadzonej replikacji okazało się, że, po pierwsze, przy badaniu karier absolwentów nie uwzględnia się eksploracji umiejętności studiowania u alumnów, co mogłoby dostarczyć informacji zwrotnej odnośnie do modyfikacji procesu kształcenia w uczelni; po drugie, absolwenci posiedli umiejętność studiowania przynajmniej w pewnym zakresie, czego dowodem jest osiągnięty przez większość sukces – zdobycie zatrudnienia, i, po trzecie, satysfakcja z ukończonych studiów ma związek z poczuciem kompetencji i w konsekwencji rekomendowaniem uczelni innym.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
English
Język Polski