Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju zadaniem szkolnictwa wyższego

Elżbieta Buchcic

doi:10.21697/fp.2016.2.30

Opublikowane: 2016-11-19

Tom 6 Nr 2/2 (2016)

Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju zadaniem szkolnictwa wyższego

Elżbieta Buchcic

Forum Pedagogiczne

Dział: Dział tematyczny

https://doi.org/10.21697/fp.2016.2.30

Abstrakt

Zrównoważony rozwój jest aktualnie istotnym wyzwaniem w kształtowaniu świadomości nie tylko danych grup społecznych, lecz również – w szerszym rozumieniu – ogółu obywateli. Podejmując tę problematykę, należy zwrócić szczególną uwagę na rolę edukacji wszystkich etapów kształcenia w propagowaniu idei odpowiedzialności za środowisko naturalne i tym samym ekorozwoju. Szczególnie ważne w kształceniu w myśl zasad edukacji prośrodowiskowej jest podjęcie w placówkach szkolnych wszelkich działań, których celem jest stymulowanie świadomości środowiskowej młodzieży, a także przygotowanie kadry pedagogicznej do wdrażania szeregu metod i strategii pozwalających na uzyskanie jak najlepszych wyników w procesie edukacji młodego pokolenia.

Słowa kluczowe:

świadomość środowiskowa, kształcenie środowiskowe, edukacja środowiskowa, zainteresowania przyrodnicze, postawy, poglądy proekologiczne, świadomość ekologiczna, szkolnictwo wyższe

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Buchcic, E. (2016). Edukacja na rzecz zrównoważonego rozwoju zadaniem szkolnictwa wyższego. Forum Pedagogiczne, 6(2/2), 85–94. https://doi.org/10.21697/fp.2016.2.30

Cited by / Share

Bibliografia

Banach C. (2000). Edukacja nauczycielska dla reformy i rozwoju edukacji w Polsce. W: Sałata E. (red.). Kompetencje zawodowe nauczycieli a problemy reformy edukacyjnej. Radom: Wydawnictwo i Zakład Poligrafii Instytutu Technologii Eksploatacji.
Google Scholar

Bielska A. (2006). Rola Ministerstwa Środowiska w kształtowaniu świadomości ekologicznej społeczeństwa. „Edukacja Biologiczna i Środowiskowa”, nr 3.
Google Scholar

Bogaj A. (2000). Kształcenie ogólne. Między tradycją a ponowoczesnością. Warszawa: Instytut Badań Naukowych.
Google Scholar

Buchcic E. (1998). Świadomość ekologiczna dorosłych a uczestnictwo ich dzieci w zielonych szkołach. W: Cichy D. (red.). Kształcenie ekologiczne dorosłych. Warszawa: Instytut Badań Naukowych.
Google Scholar

Cichy D. (2002). Ewaluacja zmian w edukacji środowiskowej wprowadzonych reformą szkolną. „Zeszyty Naukowe PAN”, nr 31, s. 19.
Google Scholar

Cichy D. (1998). Kształcenie dorosłych dla trwałego i zrównoważonego rozwoju. „Zeszyty Naukowe PAN”, nr 23, s. 45.
Google Scholar

Edukacja – jest w niej ukryty skarb. Raport dla UNESCO, pod przewodnictwem J. Delorsa (1998), tłum. W. Rabczuk. Warszawa: Stowarzyszenie Oświatowców Polskich, s. 215.
Google Scholar

Embros G. (2010). Instrumenty wsparcia edukacji dla zrównoważonego rozwoju. „Studia Ecologiae et Bioethicae”, 8 (1), s. 159. DOI: https://doi.org/10.21697/seb.2010.8.1.13
Google Scholar

Kąkol J. (2002). Edukacja EKOlogiczna w szkole podstawowej. Warszawa: WSiP.
Google Scholar

Kozłowski S. (1998). Trwały zrównoważony rozwój – bariery i dylematy. W: Cichy D. (red.). Kształcenie ekologiczne dorosłych. Warszawa: Instytut Badań Naukowych.
Google Scholar

Okoń W. (1997). Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Google Scholar

Stawiński W. (1998). Popularyzacja wiedzy ekologicznej wśród dorosłych. W: Cichy D. (red.). Kształcenie ekologiczne dorosłych. Warszawa: Instytut Badań Naukowych.
Google Scholar

Wiatrowski Z. (1994). Podstawy pedagogiki pracy. Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
Google Scholar

Elżbieta Buchcic

ebuchcic2@wp.pl

Afiliacja:

Instytut Biologii , Wydział Matematyczno-Przyrodniczy , Uniwersytet Jana Kochanowskiego Polska

Biogram

doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki, adiunkt w Zakładzie Zoologii i Dydaktyki Biologii w Instytucie Biologii na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach, wcześniej nauczyciel biologii, przyrody i biblioteczny, doradca metodyczny. Prowadzi badania dotyczące zrównoważonego rozwoju, przedsiębiorczości i doradztwa zawodowego oraz edukacji środowiskowej formalnej i nieformalnej w różnych grupach społecznych. Autorka bądź współautorka ponad 240 publikacji. Na uwagę zasługują: Zielone szkoły – działalność i możliwości podwyższania skuteczności edukacyjnej (2005); i napisane we współautorstwie: Nauczyciel przyrodnik. Zasoby, konteksty, działanie pedagogiczne (2011); Proces dydaktyczno-wychowawczy w edukacji biologicznej. Kompendium – nauczyciel na starcie (2016).