Definicja samoedukacji religijnej jako przyczynek do badań empirycznych

Robert Stelmach

doi:10.21697/fp.2021.2.15

Published: 2021-12-31

Vol. 11 No. 2 (2021)

The definition of religious self-education as a contribution to empirical research

Robert Stelmach

Pedagogical Forum

Section: Articles and essays

https://doi.org/10.21697/fp.2021.2.15

Abstract

The article is an attempt to establish the basic elements for religious self-education in the context of upbringing. It presents selected aspects of self-education. The cognitive and research areas of the issue were analyzed. A definition of religious self-education is given.

Keywords:

Florian Znaniecki, self-upbringing, self-education, religion, pedagogy

Download files

pdf (Język Polski)

Citation rules

Stelmach, R. (2021). The definition of religious self-education as a contribution to empirical research. Pedagogical Forum, 11(2), 211–224. https://doi.org/10.21697/fp.2021.2.15

Cited by / Share

References

Baley S. (1946). Drogi samopoznania. Kraków: Wiedza. Zawód. Kultura.
Bergson H. (1957). Ewolucja twórcza, tłum. Znaniecki F. Warszawa: Książka i Wiedza.
Chmielewska A. (1966). Problemy wychowania estetycznego. W: O wychowaniu estetycznym w szkole podstawowej, praca zbiorowa Słońska I. (red.). Warszawa: Nasza Księgarnia.
Dąbrowski K. (1975). Osobowość i jej kształcenie przez dezintegrację pozytywną.Warszawa: Polskie Towarzystwo Higieny Psychicznej.
Dewey J. (1975). Sztuka jako doświadczenie, tłum. Potocki A. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Fromm E. (1970). Ucieczka od wolności, tłum. Ziemilscy O., A. Warszawa: Czytelnik.
Gloton R., Clero C. (1988). Twórcza aktywność dziecka, tłum. Wojnar I. Warszawa:Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Gołaszewska M. (1970). Świadomość piękna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Gołaszewska M.(1984). Estetyka rzeczywistości. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax.
Gołaszewska M. (1986). Kim jest artysta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Ingarden R. (1971). U podstaw teorii poznania. Cz. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ingarden R. (1972). Książeczka o człowieku. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Ingarden R. (1981). Spór o istnienie świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ingarden R. (1981). Wykłady i dyskusje z estetyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jeżowski J. (1959). Piętnaście prawideł postępowania dla młodzi należącej do Zgromadzenia Przyjaciół Pożytecznej Zabawy. W: Wybór pism filomatów. Konspiracje studenckie w Wilnie 1817–1823. Witkowska A. (oprac.).. Wrocław: Zakład Narodowy im.Ossolińskich.
Jundziłł I. (1975). O samowychowaniu: podręcznik dla młodzieży. Warszawa: Nasza Księgarnia.
Kozakiewicz M. (1975). Każdy wybiera sam siebie. Warszawa: Ludowa SpółdzielniWydawnicza.
Krawczyk Z. (1975). Wprowadzenie do kultury plastycznej – kształtowanie percepcji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kuhn T. (1968). Struktura rewolucji naukowych, tłum. Stefan Amsterdamski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ludwiczak S. (1969). Samokształcenie w wojsku. Warszawa: Wydawnictwo MON.
Ludwiczak S. (1978). Działalność kulturalna w kształceniu dorosłych. Warszawa: Instytut Wydawniczy CRZZ
Ludwiczak S. (2009). Samoedukacja. Warszawa: Mado s.c. Wydawnictwo. Bąkowscy D. K.
Milerski B. (1996). Z problemów hermeneutyki protestanckiej. Łódź: WydawnictwoEwangelickie św. Mateusza.
Milerski B. (2011). Hermeneutyka pedagogiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej.
Obuchowski K. (1985). Adaptacja twórcza, Warszawa: Książka i Wiedza.
Obuchowski K. (1986). Dostojeństwo namiętności, czyli Rollo May nazywa swojego dajmoniona.„Literatura”, nr 7–8 (46).
Okiński W. (1935). Procesy samokształceniowe: próba ustalenia pojęcia samokształcenia ze stanowiska socjologii. Poznań: Dom Książki Polskiej.
Pacek S. (1977). Samowychowanie studentów. Warunki i efekty. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Pielasińska W. (1983). Ekspresja – jej wartość i potrzeba. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Pierwsza Ogólnopolska Konferencja Oświatowa w sprawach Samokształcenia (1946). Warszawa:Wydawnictwo Centralnej Poradni Samokształcenia.
Read H. (1976). Wychowanie przez sztukę, tłum. Trojanowska-Kaczmarska A. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Rudniański J. (1984). Człowiek i sztuka. Warszawa: Instytut Wydawniczy ZwiązkówZawodowych.
Ruskin J. (1977). Sztuka. Społeczeństwo. Wychowanie, tłum. Doroszowa Z., Treter-Horowitzowa M. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy im.Ossolińskich.
Schleiermacher F. (1995). Mowy o religii: do wykształconych spośród tych, którzy niągardzą, tłum. Jerzy Prokopiuk. Kraków: Wydawnictwo „Znak”.
Skrzypczak H. (1986). Organizacja i metody samokształcenia. W: Poradnik metodyczny dopracy samokształceniowej. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Stanisławski Konstantin S. (2010). Praca aktora nad sobą. Kraków: Wydawnictwo Akademii Sztuk Teatralnych.
Szczepański J. (1986). Zapytaj samego siebie. Warszawa: Nasza Księgarnia.
Szewczuk W. (1962). Psychologia człowieka dorosłego. Warszawa: Wiedza Powszechna.
Ścisłowicz S. (1993). Z dziejów samokształcenia w Polsce i na świecie do połowy XX wieku.„Toruńskie Studia Dydaktyczne”, nr 3 (11).
Tillich P. J. (1959–1975). Gesammele Werke. T. 5. Sttudgart: Kunstbuch.
Tillich. (1987). Dynamika wiary, tłum. Adam Szostkiewicz. Poznań: Wydawnictwo „W drodze”.
Turos L. (1975). Andragogika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Urbańczyk F. (1965). Dydaktyka dorosłych. Wrocław: Ossolineum.
Włodarski Z. (1985). Rozwój i kształtowanie doświadczenia indywidualnego. Warszawa, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Wojnar I. (1975). Wstęp. W: Dewey J., Sztuka jako doświadczenie. Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk. Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Wojnar I. (1980). Teoria wychowania estetycznego – zarys problematyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wroczyński R. (1965). Praca oświatowa. Warszawa: Nasza Księgarnia.
Wroczyński R. (1973). Edukacja permanentna. Problemy – perspektywy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Znaniecki F. (1973). Socjologia wychowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Google Scholar