Publié le: 2025-11-17

Świeccy a klasztor kanoników regularnych NMP na Piasku we Wrocławiu w średniowieczu

Anna Pobóg-Lenartowicz
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Rubrique: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/sc.2025.32.2.5

Résumé

Kanonicy regularni, mimo iż należeli do wspólnot objętych klauzurą, posiadali liczne kontakty z osobami świeckimi. To im zawdzięczali większość swego majątku i dochodów. Hojność ze strony świeckich była efektem prowadzonej przez zakonników działalności duszpasterskiej. Mimo iż kościół klasztorny nie miał statusu parafialnego, kanonikom regularnym udawało się przyciągać wielu wiernych na odprawiane przez nich nabożeństwa, procesje i inne ceremonie religijne. Efektem tego było też fundowanie ołtarzy w kościele na Piasku przez mieszczan Wrocławia. Szereg osób świeckich pracowało na rzecz klasztoru (prokuratorzy, sołtysi, właściciele karczem, jatek, młynów, stawów rybnych, służba). Współpraca ze świeckimi nie zawsze była idealna. Tak było np. na początku XIV w., kiedy to, za sprawą wpływowych członków rodzin zakonników, doszło do nieprawidłowości przy wyborze opata czy też uwięzienia i doprowadzenia do śmierci zwierzchnika wrocławskiej wspólnoty. Trzeba stwierdzić, że świeccy i zakonnicy potrafili wzajemnie korzystać ze współpracy i dzięki tej symbiozie udało się zakonnikom z Piasku przetrwać we Wrocławiu aż do sekularyzacji w 1810 r.

Télécharger des fichiers

Règles de citation

Pobóg-Lenartowicz, A. (2025). Świeccy a klasztor kanoników regularnych NMP na Piasku we Wrocławiu w średniowieczu. Saeculum Christianum. Pismo Historyczne, 32(2), 63–74. https://doi.org/10.21697/sc.2025.32.2.5

##plugins.themes.libcom.share##

Licence


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##