https://doi.org/10.26142/stgd-2025-011
Artykuł podejmuje analizę zjawiska milczenia Boga przedstawionego w Księdze Lamentacji, ze szczególnym uwzględnieniem Lm 3 jako centrum całej kompozycji. W artykule stawia się tezę, że milczenie Boga w poemacie nie oznacza Jego nieobecności, lecz stanowi przestrzeń teologiczną, która prowokuje egzystencjalne pytania, protest oraz – mimo cierpienia – nadzieję na ukrytą, lecz działającą obecność Boga. Wykorzystując podejście literackie i kanoniczno-teologiczne, artykuł odczytuje Lamentacje jako kanoniczną formę ostateczną, zwracając uwagę na ich wewnętrzną strukturę, intertekstualne rezonanse oraz charakterystyczne środki poetyckie Biblii Hebrajskiej. Analiza ukazuje, w jaki sposób obrazowanie, powtórzenia i zmieniające się głosy poematu negocjują napięcie między Bożym ukryciem a ludzkim cierpieniem. Badanie pokazuje, że milczenie Boga nie tłumi lamentu, lecz intensyfikuje dialektykę między zaufaniem a protestem. Artykuł wnosi wkład do teologii biblijnej, ukazując, że Księga Lamentacji modeluje postawę wiernego sprzeciwu i cierpliwego oczekiwania wobec Boga, który pozostaje ukryty, lecz nigdy nieobecny.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Język Polski
English