OPIS: Autor przypominanego tekstu, prof. Mieczysław Gogacz (1926-2022), w SPCh opublikował największą ilość tekstów spośród wszystkich autorów: 55 artykułów i blisko 30 innych prac. Był przedstawiciel tomizmu, w którym reprezentował nurt oczyszczania myśli św. Tomasza z arystotelizmu oraz neoplatonizmu. Ponadto zajmował się historią filozofii średniowiecznej, zagadnieniami ontycznymi, teorią poznania, estetyki, pedagogiki, teorii kultury, mistyki i życia religijnego. Początkowo związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, później z Akademią Teologii Katolickiej w Warszawie (obecnie : UKSW w Warszawie). Prezentowany artykuł podejmuje z perspektywy filozoficznej zagadnienie rozpaczy, poczucia zagrożenia, zmagania się z poszukiwaniem sensu życia oraz nadziei. „Rozpacz jest procesem psychicznym, w którym można wyróżnić trzy etapy: poczucie zagrożenia, utratę celu życia, wygasanie motywów samoobrony. Ze względu na cel lub skutek, do którego proces ten prowadzi, można nazwać go rozpadem życia emocjonalnego. Dzieje się on bowiem w obrębie emocji człowieka, a ma źródło w rozbiciu związku między życiem intelektualnym i emocjonalnym człowieka. Tego rozbicia musiało dokonać przeżycie, którego człowiek nie może zrozumieć i zdystansować, które więc stało się jedyną treścią , wpływającą na emocje. Przeżycie to jednak musi być doznaniem jakiejś życiowej katastrofy, utratą podstawowego uzasadnienia działań. W wyniku tego, wpływ na emocje polega na powodowaniu ich wygasania, gdyż treść, wpływająca na emocje, jest poczuciem utraty czegoś najwartościowszego. Ta pustka musi owocować rozproszeniem, wprost rozpadem uczuć. Kresem tego rozpadu jest emocjonalna, z kolei duchowa, a często także fizyczna śmierć człowieka. Z tych wszystkich powodów, analiza struktury rozpaczy, zrozumienie tego przeżycia i uczucia staje się naw t swoistym zadaniem. Może bowiem nawet w rozpaczy, w tym dość jednolitym procesie wewnętrznej zagłady, są jakieś słabe punkty, pozwalające ingerować w ten proces dobrem, scalającym rozpraszające się emocje. Może jest nawet w rozpaczy jakieś wyjście w kierunku nadziei” (s. 151). Artykuł jest bardzo przystępnie napisany i zawiera wiele intersujących spostrzeżeń na tytułowy temat. Można go zaliczyć do współczesnego nurtu filozoficznego coachingu, gdyż jest ukierunkowany na udzielnie pomocy i wskazówek tym, którzy znaleźli się w kryzysowym momencie swojego życia.
STRESZCZENIE: Proces rozpaczy. 2. Obrona przed utratą celu życia. 3. Ożywianie motywów samoobrony. 4. Dopowiedzenie.
Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.
English
Język Polski