OPIS: Jest to aktualnie najczęściej pobierany i czytany tekst opublikowany w SPCh i dostępny w wersji elektronicznej. Jego autorem jest ks. prof. Jan Krokos, wieloletni, obecnie emerytowany, pracownik Instytutu Filozofii UKSW w Warszawie, zajmujący się m.in. teorią poznania oraz fenomenologią. Autor zwraca w nim uwagę, że mówienie, rozmowa, dialog i dyskusja to cztery bliskoznaczne terminy i cztery fenomeny ze sobą spokrewnione. Mówienie to sensowne artykułowanie dźwięków przez podmiot osobowy i jako takie jest warunkiem pozostałych aktywności. Rozmowa jest wzajemnym mówieniem do siebie przynajmniej dwóch osób na jakiś temat. Dialog i dyskusja, będące rozmową osób, różnią się przedmiotem, celem i strukturą. Dla obu rozmowa jest fundamentem. Warunkiem dialogu i dyskusji jest wewnętrzna wolność osób, które w nich biorą udział. Głównym celem dialogu jest zapoznanie się ze stanowiskiem i poglądami jego uczestników na określony temat. Uczestnicy dialogu nie muszą posiadać równych kompetencji. Dyskusja jest dialogiem sformalizowanym, kwalifikowanym. Jej celem jest rozwiązanie jakiegoś problemu. W dyskusji musi być zatem wyraźnie określony jej przedmiot, aspekt oraz muszą zostać uzgodnione pojęcia. Dyskutanci muszą posiadać podobne kompetencje w dyskutowanych sprawach. Dyskusja posiada też swą wewnętrzną, logiczną strukturę. "Poczynione tu rozróżnienia między mówieniem, rozmową, dialogiem i dyskusją nie są arbitralne. Ukazują istotne różnice, ale i podobieństwa. Mówienie, rozmowa, dialog i dyskusja są bowiem spokrewnionymi ze sobą aktywnościami człowieka, nie zawsze odróżnianymi, bo często przechodzącymi jedne w drugie, a w mowie nie tylko potocznej nazywanymi tymi samymi słowami. Niemniej pewne uporządkowanie tych aktywności i dostrzeżenie różnic w podobnych do siebie fenomenach może być pomocne w świadomym ich urzeczywistnianiu" (s. 337-338).
English
Język Polski