OPIS: Norbert Alfons Luyten (1909-1986) był belgijskim filozofem, dominikaninem, profesorem filozofii przyrody i antropologii filozoficznej na Uniwersytecie we Fryburgu. W latach 1956-1958 pełnił funkcję rektora tej uczelni. Luyten promował dialog pomiędzy naukami przyrodniczymi, filozofią i religią. Pod względem filozoficznym i teologicznym był zwolennikiem tomizmu. W podobnym duchu utrzymany jest przypomniany artykuł. Autor sięga do ustaleń nauk przyrodniczych na temat człowieka, m.in. K. Lorenza, J. Monoda, T. de Chardina, J. Ecclesa. Jednocześnie argumentuje, że to, co rozumiane jest jako metoda nauk przyrodniczych, nie daje pełnej wiedzy o człowieku i jego złożoności. „Z przytoczonych przykładów wynika jednoznacznie, że badania w dziedzinie nauk przyrodniczych, które zajmują się poważnie ‘zjawiskiem człowieka’ muszą natknąć się na swoiście ludzkie wymiary, które nie mogą być uchwycone za pomocą zbyt ciasnej metody fizykalnej. Niemniej stale zagraża nam ‘postulat obiektywności’, który podniesiony do rangi dogmatu usiłuje wtłoczyć człowieka w schemat wyjaśnień obiektywno-fizykalnych. Wtedy stoimy jednak przed znanym dictum ‘tym gorzej dla faktów’ i filozofia typu idealistycznego staje się oponentką nauk przyrodniczych. Takie podejście z pewnością nie jest podejściem naukowym. Bardziej ‘naukowym’ jest chyba bezstronna akceptacja tego wszystkiego, co nauki przyrodnicze mówią o człowieku, by na tak zdobytej wiedzy budować możliwie wszechstronny obraz człowieka” (s. 142). Artykuł przetłumaczył na j. polski ówczesny pracownik WFCh UKSW prof. Bernard Hałaczek.
Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.
English
Język Polski