KS. PROF. TADEUSZ ŚLIPKO  -TRZECI REDAKTOR NACZELNY SPCh

• Ks. prof. Tadeusz Ślipko (1918-2015) pełnił funkcję redaktora naczelnego SPCh w latach 1978-1981. Był filozofem specjalizujący się w zagadnieniach etycznych. Z zakresu etyki szczegółowej zajmował się zwłaszcza problematyką bioetyki, ekologii, inżynierii genetycznej oraz diagnostyki prenatalnej. Zarysował też elementy etyki szczegółowych społeczności naturalnych, od małżeństwa i rodziny poczynając, kończąc na moralności życia międzynarodowego, zagadnień pokoju i wojny. W 1937 roku rozpoczął studia na uniwersytecie we Lwowie. Wstąpił do jezuitów i odbył studia filozoficzne i teologiczne na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, przeniesionym wskutek wojny do Nowego Sącza, oraz Wydziale Teologicznym Bobolanum. Od 1948 roku odbywał studia z etyki społecznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, uzyskując magisterium, a w 1952 roku – doktorat na podstawie rozprawy pt. Zasada pomocniczości. W 1965 roku objął etat adiunkta w Katedrze Etyki na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Na tym Wydziale habilitował się w 1967 roku na podstawie rozprawy Zagadnienie godziwej obrony sekretu. W 1973 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1982 roku profesora zwyczajnego. W latach 1957-1964 pełnił funkcję dziekana na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie, a w latach 1976-1980 na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK. W 1988 roku przeszedł na emeryturę, kontynuując jednak ożywioną działalność naukową i pisarską. W SPCh opublikował blisko 30 artykułów, recenzji i innych tekstów, m.in.: Etyka a transplantacja serca, Rola rozumu w kształtowaniu moralności, Wolność warunkiem czy skutkiem wartości?, Animacja w świetle współczesnych poglądów chrześcijańskich etyków i moralistów. W drugim z wymienionych artykułów napisał: „Na tle całokształtu wywodów niepodobna przeczyć, że rozum w dziedzinie etyki stał się dziś dla samego siebie problemem, a w gruncie rzeczy poprzez wieki był on wciąż dla siebie problemem. W imię z samego wnętrza moralnej rzeczywistości wypływających racji należy odrzucić konsekwencjalistyczne pojmowanie roli rozumu w kształtowaniu moralności. Uznanie absolutnych, a więc wyjętych spod kompetencji rozumu pod staw moralności zarówno na poziomie najwyższych zasad, jak i w sferze norm dekalogowych stanowi nieusuwalny postulat metodologiczny prawidłowo ustawionej teorii normotwórczych zadań rozumu. Ten wszakże pierwotny obiektywny porządek moralnych ideałów i norm nie czyni z rozumu biernego statystę w świecie moralnych zachowań człowieka, ani nie redukuje jego roli do łatwej, ale mechanicznej czynności naklejania gotowych formułek ocen i norm na poszczególne akty ludzkie. Ukazane cztery płaszczyzny moralnotwórczych funkcji rozumu jako cenzora, interpretatora, legislatora i imperatora otwierają szerokie pole dla jego etycznej aktywności. Idzie więc tylko o to, aby w pełnieniu tych zadań zachował właściwy kierunek i mocne normatywne oparcie” (s. 142). Tadeuszowi Ślipce poświęcono numery 1 i 2 w tomie 25 SPCh z roku 1989 z okazji jego 70. urodzin. Opublikowano w nich artykuły poświęcone twórczości Ślipki oraz  teksty jemu dedykowane. 1 maja 2025 roku minęło dziesięć lat od śmierci ks. prof. Tadeusza Ślipki, trzeciego w kolejności redaktora naczelnego SPCh.

• Więcej zob.: Tadeusz Ślipko (Polska Filozofia Chrześcijańska XX wieku, tom 9), Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum, Kraków 2019.