Abstract

Aby być dziedzicami obietnic złożonych przez Boga Abrahamowi, Galaci zabiegali o zapewnienie sobie jedności z Abrahamem. Upatrujący to bardziej w zewnętrznym zachowaniu Prawa Iudaizzantes twierdzili, że konieczne jest przyjęcie obrzezania. W analizowanym fragmencie widzimy, że Apostoł Paweł wykazuje, iż wiara w Chrystusa i chrzest ustanawiają tak bliskie więzi między
wierzącymi i Abrahamem, że są one silniejsze niż te wynikające z obrzezania. Już przez wiarę i chrzest chrześcijanie należą do Chrystusa. A to On właśnie jest jedynym potomkiem, którego dotyczy obietnica. Wynika więc z tego jasno, że
wierzący w Chrystusa są „potomkami Abrahama i zgodnie z obietnicą – dziedzicami”. Wartością więc, w liście wyrażoną przez proste formy liczebnika unum, jest włączenie adresatów i wszystkich chrześcijan w krwiobieg Bożych planów. Znajdują one swój wyraz w wyznawaniu wiary w jedynego Boga, który nie tylko wychowuje i zbawia swój lud, ale również prowadzi do komunii życia z Jezusem Chrystusem wszystkich tych, którzy „pochodzą z wiary” (Ga 3,7). W tej perspektywie sąw szerokim znaczeniu jedynymi potomkami, którym Bóg złożył swoją obietnicę.