https://doi.org/10.21697/stv.15554
Niniejszy artykuł bada fundamentalną strukturę światopoglądu Koranu, ze szczególnym uwzględnieniem relacji między Bogiem a ludźmi. Przedstawia tę relację jako dynamiczną i złożoną dychotomię, w której Bóg jest ostateczną i jedyną rzeczywistością, nie mającą sobie równych w stworzeniu. Jednocześnie ludzkość jest Jego stworzeniem, obdarzonym zarówno istnieniem, jak i celem. Tekst analizuje, w jaki sposób ta bosko-ludzka relacja jest wyrażana za pomocą trzech podstawowych kategorii: ontologicznej, komunikacyjnej i moralnej. Kategorie te podkreślają hierarchiczną, ale głęboko powiązaną naturę tej relacji. Relacja ontologiczna podkreśla Boga jako Stwórcę i ludzi jako istoty stworzone przez Niego, podczas gdy relacja komunikacyjna podkreśla Boże objawienie ludzkości, prowadząc ją do zbawienia. Wreszcie, relacja moralna kontrastuje ludzkie cnoty, takie jak wdzięczność i pobożność, z ich przeciwieństwami, podkreślając znaczenie moralnego dostosowania się do boskiej woli.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
English
Język Polski