Tomasz Korczyński, Milczenie i lament. Szkice z socjologii śmierci, Warszawskie Wydawnictwo Socjologiczne, Warszawa 2016

Agata Rozalska

Opublikowane: 2017-03-31

Tom 18 Nr 1 (2017)

Tomasz Korczyński, Milczenie i lament. Szkice z socjologii śmierci, Warszawskie Wydawnictwo Socjologiczne, Warszawa 2016

Agata Rozalska

Abstrakt

„W erze postdekadentyzmu nastąpiło przesunięcie akcentów z kultury kolektywnej w stronę kultury indywidualizmu, a na tej drodze człowiek unicestwił bogów, ludzkość, śmierć. To co mu jeszcze pozostało, to jego żyjące ciało, którego chwyta się rozpaczliwie jako jedynego punktu odniesienia” (Korczyński 2016: 66).
Powyższy cytat pochodzący z pracy Tomasza Korczyńskiego Milczenie i lament. Szkice z socjologii śmierci jest dobrym punktem wyjścia do dalszych rozważań nad tą publikacją. Nie ma bowiem najmniejszej wątpliwości, że w kulturze indywidualizmu dominuje perspektywa jednostkowa, a nacisk przesuwa się z tego, co grupowe, na to, co indywidualne i osobiste. Przy okazji kuszące staje się to, że mamy szeroką ofertę na kształt ciała, wzory czy wartości. Całe to szczęście (oczywiście dla postdekadenta), bo ze swojego ciała uczynił on przecież jedyny cel (Korczyński 2016: 66) i co istotne, jest nawet momentami przekonany, że w każdej chwili może „zapomnieć siebie” i „zacząć siebie od początku” (Melosik 2010: 85). Droga do osiągnięcia tego celu jest jednak dość kręta i wyboista, a i postdekadent żyje w nieustannym lęku o to, że jego ciało niestety w pewnym momencie zawiedzie lub się rozsypie. Niepokój ten zdaje się być niezwykle istotny, skutkuje on bowiem postrzeganiem ciała jako projektu, realizację którego zakłócić może niebezpieczne i znajdujące się poza kontrolą otoczenie. Postdekadent zatem, wielbiąc swoje ciało, jednocześnie drży przed starością, chorobą, ale najbardziej śmiercią.

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Rozalska, A. (2017). Tomasz Korczyński, Milczenie i lament. Szkice z socjologii śmierci, Warszawskie Wydawnictwo Socjologiczne, Warszawa 2016. Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne, 18(1). Pobrano z https://czasopisma.uksw.edu.pl/index.php/ucs/article/view/2946

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Ariès P. (1992), Człowiek i śmierć, przeł. Eligia Bąkowska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Google Scholar

Korczyński T. (2016), Milczenie i lament. Szkice z socjologii śmierci. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Socjologiczne.
Google Scholar

Krasowska-Marut A. (2002), Obrazy śmierci w pismach codziennych. [w:] J. Kolbuszewski (red.), Problemy współczesnej tanatologii, t. IV. Wrocław: Wydawnictwo WNT.
Google Scholar

Melosik Z. (2010), Tożsamość, ciało i władza w kulturze instant. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Google Scholar

Nijakowski L.M. (2010), Pornografia: historia, znaczenie, gatunki. Warszawa: Wydawnictwo Iskry.
Google Scholar

Ostrowska A. (2005), Śmierć w doświadczeniu jednostki i społeczeństwa. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN.
Google Scholar

Szlendak T. (2008), Supermarketyzacja. Religia i obyczaje seksualne młodzieży w kulturze konsumpcyjnej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Google Scholar

Zawiła M. (2006), Śmierć na szklanym ekranie. Obraz śmierci i umierania w polskiej telewizji na przełomie XX i XXI wieku. [w:] M. Gierula (red.), Środki masowego komunikowania a społeczeństwo. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Google Scholar