W artykule przedmiotem analizy jest zagadnienie wspierania dobrostanu ludzi starszych (tj. osób mających 60 i więcej lat) rozpatrywane z punktu widzenia geragogiki jako subdyscypliny pedagogicznej analizującej edukacyjne aspekty starości i starzenia się człowieka. Celem artykułu jest ukazanie możliwości wspierania dobrostanu osób starszych w ramach oddziaływań geragogów. Teoretyczną ramę interpretacyjną stanowi tu koncepcja dobrostanu sformułowana przez Martina E. P. Seligmana, która opiera się na pięciu elementach, tj. pozytywnych emocjach i związkach, pochłonięciu oraz poczuciu sensu i osiągnięcia. Aby sformułować wskazania pod adresem praktyki skoncentrowanej na wspieraniu dobrostanu osób starszych posłużono się też koncepcją pozytywnego starzenia się. Obie koncepcje bowiem mają swoje źródła w psychologii pozytywnej i wzajemnie się dopełniają, stanowiąc niezwykle ważne inspiracje dla geragogiki. W tekście nawiązano również do innych teorii z zakresu nauk społecznych, m.in. teorii socjoemocjonalnej selektywności, teorii psychospołecznego rozwoju, teorii wychowania do starości oraz teorii wsparcia społecznego.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.