Publicado: 2023-12-31

Mundus vult decipi. O fałszerstwach i mistyfikacjach w dziejach

Jerzy Strzelczyk
Saeculum Christianum
Sección: Rozprawy i Artykuły
https://doi.org/10.21697/sc.2023.30.2.4

Resumen

Spośród wielu udokumentowanych źródłowo dawnych fałszerstw i mistyfikacji, po krótkim wstępie, autor przedstawia trzy przykłady, jeden z XVIII wieku, dwa z XIX wieku, wszystkie bezpośrednio lub pośrednio związane z Polską, należące do kategorii mistyfikacji, mających na celu gloryfikację narodu poprzez wykazanie jego starożytności i/lub wysokiej kultury. Prekursorem tej tradycji był szkocki pisarz z XVIII wieku, James Macpherson, z opowieściami o Osjanie, a w XIX wieku najgłośniejsze były rzekomo starożytne (w rzeczywistości stworzone przez Vaclava Hankę) rękopisy staroczeskie. Ich historycznej doniosłości i artyzmowi nie dorównywała kronika rzekomego Prokosza, ujawniona i wydana drukiem przez Hipolita Kownackiego w 1825 r., próbująca cofnąć początki Polski głęboko przed wersję utrwaloną przed wiekami przez biskupa krakowskiego Wincentego Kadłubka. Głównym tematem artykułu, oprócz krótkiego przypomnienia treści kroniki, jest dyskusja naukowa prowadzona w XIX wieku i wznowiona w naszych czasach przez zwolenników teorii o rzekomo tysiącletniej historii Słowian/Polaków. Ponadto, w artykule omówiono kwestię tzw. idoli prillwickich (z Meklemburgii), odkrytych w XVIII w. i uznawanych wówczas za dowód kultu religijnego Słowian Połabskich; oraz ujawnionych w połowie XIX w. kamieni z Mikorzyna z rzekomymi runami i postaciami bóstw słowiańskich.

Artículos más leídos del mismo autor/a

Descargar archivos

Normas de citación

Strzelczyk, J. (2023). Mundus vult decipi. O fałszerstwach i mistyfikacjach w dziejach. Saeculum Christianum, 2(30), 50–67. https://doi.org/10.21697/sc.2023.30.2.4

##plugins.themes.libcom.share##

Licencia

Creative Commons License

Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-SinDerivadas 4.0.


##plugins.themes.libcom.BOCookieBarText##