W artykule postawiono trzy pytania badawcze. Pierwsze z nich porusza kwestię tego, jak bardzo lojalne są elektoraty polskich partii politycznych. Drugie pytanie badawcze dotyczy tego, w jaki sposób rozbieżność między autodeklaracją ideologiczną jednostek a postrzeganą pozycją partii na osi lewica-prawica wiąże się z wybieranymi przez nie strategiami lojalności, krytyki i rozstania. Ostatnie pytanie odnosi się do tego, jak powyższe mechanizmy oddziałują na współczesną scenę wyborczą. W oparciu o koncepcję Alberta Hirschmana dokonano podziałów wyborców na: a) głosujących na tę samą partię i niekrytykujących (lojalni), b) głosujących, ale krytycznych wobec partii, którą wybrali (krytykujący), c) przenoszących głos na inną opcję (rozstający się). Analiza została przeprowadzona na podstawie danych Polskiego Generalnego Studium Wyborczego z 2011 r. Wyniki badań wskazują, że polscy wyborcy są relatywnie słabo przywiązani do partii, na które głosują. Wraz ze zwiększającym się dystansem ideologicznym rosło prawdopodobieństwo zastosowania strategii rozstania. Szczegółowa analiza wykazała również, że na wynik wyborów parlamentarnych w 2011 r. wpływ miał mechanizm rozstania uruchomiony wśród wyborców centrum, centrolewicy i centroprawicy oraz strategia lojalności wyborców prawicowych.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
English
Język Polski