Abstract

Czy we współczesnym świecie, w którym dominuje dualizm i wszechobecny konflikt, pojednanie jest możliwe? Czy możliwe jest przezwyciężenie nowoczesnego indywidualizmu na rzecz poczucia wspólnoty i jedności, tak powszechnych w epoce średniowiecza? W jaki sposób przezwyciężyć ów dualizm oraz myślenie w kategoriach konfliktu? Jak zauważa autorka we wstępie książki, już samo rozważanie kwestii związanych z pojednaniem uznawane jest współcześnie za skandal, który definiuje ona jako występowanie sprzeczności pomiędzy daną ideą a poglądami istniejącymi w rzeczywistości społeczno-kulturowej. Skandaliczność pojednania wynika w jej mniemaniu z faktu, iż stoi ono w sprzeczności z dominującym obecnie indywidualizmem i konfliktem. W związku z faktem, iż autorka jest doktorem socjologii, nie mogło zabraknąć podkreślenia faktu, iż socjologia zajmuje się diagnozą konfliktów, rozłamów  i dualizmów, co powoduje, że jej pierwotny cel, jakim miało być tworzenie ładu społecznego, zszedł na dalszy plan. Pojednanie nie stanowi atrakcyjnego tematu analiz naukowych, dlatego też problematyka podjęta przez autorkę jest tak istotna. Godny podkreślenia jest fakt, że podjęła się ona socjologicznej analizy teologicznego znaczenia idei pojednania w nauczaniu Jana Pawła II,  a także w inicjatywach podejmowanych podczas jego pontyfikatu.