Pickup artists jako subkultura ponowoczesnego ryzyka

Artur Malec

doi:10.21697/ucs.2022.29.1.04

Opublikowane: 2022-06-30

Tom 29 Nr 1 (2022)

Pickup artists jako subkultura ponowoczesnego ryzyka

Artur Malec

Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne

Dział: Artykuły

https://doi.org/10.21697/ucs.2022.29.1.04

Abstrakt

Celem artykułu jest przybliżenie zjawiska subkultury uwodzicieli – pickup artists (PUA), których działalność rozpoczęła się w Stanach Zjednoczonych i głównie dzięki Internetowi pojawiła się na całym świecie, także w Polsce. Obecność subkultury uwodzicieli jest wynikiem przemian, które zaszły w czasach ponowoczesności, i wpisuje się w koncepcję społeczeństwa ryzyka Ulricha Becka. W artykule scharakteryzowano główne cechy społeczności PUA, która posiada własny sposób opisu (języka) oraz świat wartości, co pozwala ją ujmować jako rodzaj subkultury, a także współczesnego ruchu maskulinistycznego wychodzącego naprzeciw pewnym oczekiwaniom mężczyzn w sferze budowania intymnych relacji z kobietami. Przedstawiona została również historia rozwoju zjawiska pickup artists oraz kontrowersje związane z działalnością społeczności uwodzicieli. Sam wzór procesu uwodzenia, zaczerpnięty z jednego z podręczników uwodzenia, opisano przy użyciu koncepcji dramaturgicznej interakcjonisty Ervinga Goffmana, która przedstawia uwodziciela jako aktora, a sam proces uwodzenia określa występem teatralnym.

Słowa kluczowe:

uwodzenie, pickup artists, społeczeństwo ryzyka, maskulinizm, subkultura, teoria dramaturgiczna

Pobierz pliki

PDF

Zasady cytowania

Malec, A. (2022). Pickup artists jako subkultura ponowoczesnego ryzyka. Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne, 29(1), 37–44. https://doi.org/10.21697/ucs.2022.29.1.04

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

Ansari A. (2016), Modern Romance. Miłość w czasach Internetu. Gdańsk: Wydawnictwo Józef Częścik.
Google Scholar

Beck U. (2002), Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Google Scholar

Giddens A. (2007), Przemiany intymności. Seksualność, miłość i erotyzm we współczesnych społeczeństwach. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar

Goffman E. (2011), Człowiek w teatrze życia codziennego. Warszawa: Aletheia.
Google Scholar

King A.S. (2018), Feminism’s Flip Side: A Cultural History of the Pickup Artist. “Sexuality& Culture” 22: 299–315, https://link.springer.com/content/pdf/10.1007/s12119-017-9468-0.pdf [dostęp 24.06.2021]. DOI: https://doi.org/10.1007/s12119-017-9468-0
Google Scholar

Lewis B. (2016), Multiple peripherals one cosmopolitanism: rights based feminism and the globe trotting Pick Up Artist. “Sites: New Series”, t. 13, nr 1: 88–110, https://sites.otago.ac.nz/Sites/article/view/328 [dostęp 24.06.2021]. DOI: https://doi.org/10.11157/sites-vol13iss1id328
Google Scholar

Luna M. (2009), Sexcode. Kodeks uwodzenia. Warszawa: Hachette Polska.
Google Scholar

Malec A. (2018), Subkultura PickUp Artists w Polsce i na świecie. Analiza socjologiczna, nieopublikowana praca magisterska. Warszawa: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Google Scholar

Markovik E. von (2007), Mistrzowska intryga metodą Mystery. Zwab piękną kobietę do łóżka. Gliwice: Helion.
Google Scholar

Matlak M. (2011), Kryzys męskości na przykładach wybranych postaci prezentowanych w polskich mediach. „Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów UJ – Nauki Społeczne” nr 2 (1/2011): 61–75, https://depot.ceon.pl/handle/123456789/8023 [dostęp 24.06.2021].
Google Scholar

Pacholski M., Słaboń A. (2001), Słownik pojęć socjologicznych. Kraków: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej.
Google Scholar

Pęczak M. (1992), Mały słownik subkultur młodzieżowych. Warszawa: Semper.
Google Scholar

Ribeiro M., Blackburn J., Brandlyn B. i in. (2020), The Evolution of the Manosphere Across the Web. Cornell University: 1–12, https://www.researchgate.net/publication/338737324_The_Evolution_of_the_Manosphere_Across_the_Web [dostęp 24.06.2021].
Google Scholar

Siemaszko A. (1993), Granice tolerancji. O teoriach zachowań dewiacyjnych. Warszawa: PWN.
Google Scholar

Strauss N. (2006), Gra. Penetrując tajną społeczność artystów podrywu. Warszawa: Świat Książki.
Google Scholar

Turner J. (1998), Socjologia. Koncepcje i ich zastosowanie. Poznań: Zysk i S-ka.
Google Scholar

Valizadeh R. (2015), How to stop rape, https://www.rooshv.com/how-to-stop-rape [dostęp 24.06.2021].
Google Scholar

Wacewicz S. (2009), „Gra” w uwodzenie. Seduction community jako nowe zjawisko społeczne. „Homo Ludens” 1: 279–297.
Google Scholar

Wojnicka K. (2012), Teorie nowych ruchów społecznych w badaniach nad ruchami mężczyzn we współczesnej Polsce – próba aplikacji. „Studia Humanistyczne AGH”, t. 11/2: 107–119, http://journals.bg.agh.edu.pl/STUDIA/2012.11.2/107.php [dostęp 24.06.2021]. DOI: https://doi.org/10.7494/human.2012.11.2.107
Google Scholar

Załęcki P., Olechnicki K. (1998), Słownik socjologiczny. Toruń: Graffiti.
Google Scholar

Zimbardo P., Coulombe N.S. (2015), Gdzie ci mężczyźni? Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar

Żakowski J. (2006), Koniec. Warszawa: Wydawnictwo Sic!.
Google Scholar