Duchowość ignacjańska w edukacji

Zbigniew Marek

doi:10.21697/fp.2024.1.3

Published: 2024-07-10

Vol. 14 No. 1 (2024)

Ignatian spirituality in education

Zbigniew Marek

Pedagogical Forum

Section: Topic

https://doi.org/10.21697/fp.2024.1.3%20%20

Abstract

There are various definitions of the term "spirituality" in the literature on this subject. It is assumed that through it a person expresses his thoughts, speech, assessments, aspirations, creativity, also the desire to cross the barriers of his own limitations, ass well. In view of the significant differences in explaining what spirituality is, it is assumed that this term is a simple and undefinable term with an anthropological angle. Through it, different social groups make an attempt to explicate the existence of a man striving for life, happiness and love, what gives his life a specific style. Among many forms of life reflecting human spirituality, Ignatian (Jesuit) spirituality is mentioned. Its initiator is the founder of the Order of St. Ignatius of Loyola. It is characterized by the vision of a man connected with the Triune God by the bonds of love. The conviction that God for man is "the Creator and Lord, the Supreme Goodness, the only absolute Reality" dominates in it. However, "man is in God and for God, and God is man's Good and Happiness", but under no circumstances He is not at the service of man. Significant for its understanding is also that God in the person of Jesus Christ not only appears to man as the Lord and King of the universe, but also as the One who constantly helps him to free himself from the threats of evil. What's more, Jesus Christ invites every person to cooperate with Him in bringing salvation to the world - life with God. A sign of readiness for cooperation is a person engagement in the life of the Church community, whose Head is Jesus Christ. Hence, for Ignatius, to love Jesus is to love His Church, and to listen to Jesus is to listen to the Church. The third essential feature of the Ignatian vision of man is the emphasis on the need for man to respond to God's love. Ignatius wanted man to search, with his own will, ways of showing love by fulfilling His will in his everyday life, which harmoniously combines love to God with love to another person. Such outlined a vision of man, he brought into the practice of everyday life using the method of spiritual exercises. The Jesuits, seeing the effectiveness of this practice in the ascetic life, attempted to transfer it into the educational level. As a result of these efforts, a model of education characteristic of the Jesuits was developed, in which the terms "magis" and "cura personalis" taken from Ignatian spirituality play an important role. Moreover, on the basis of Ignatian spirituality, the theory of pedagogy of accompaniment was constructed.

Keywords:

Ignatian spirituality, vision of man, education, pedagogy of accompaniment

Most read articles by the same author(s)

Zbigniew Marek, Christian Spirituality in the Formation of a Mature Person , Pedagogical Forum: Vol. 9 No. 2/1 (2019)

Download files

pdf (Język Polski)

Citation rules

Marek, Z. (2024). Ignatian spirituality in education. Pedagogical Forum, 14(1), 33–46. https://doi.org/10.21697/fp.2024.1.3

Cited by / Share

Licence

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.

References

Ambrogetti F., Rubin S.(2013). Jezuita papież Franciszek, Kraków: Dom Wydawniczy Rafael.
Augustyn J. (2010). Ćwiczenia duchowne jako podstawa pedagogiki ignacjańskiej, W: A. Królikowska (red.). Pedagogika ignacjańską – historia, teoria, praktyka (s. 13-22). Kraków: WSF-P „Ignatianum”, Wydawnictwo WAM.
Bartnik Cz. (1995). Personalizm, Lublin: Wydawnictwo KUL.
Casalini C. (2019). Włodzimierz Ledóchowski’s Call for Cura Personalis: Humanist roots and Jesuit distinctiveness in Education, „Studia Pedagogica Ignatiana” 4 (22), s. 123-134.
Charakterystyczne cechy jezuickiego wychowania (2006). W: J. Kołacz SJ (red.) Podstawy edukacji ignacjańskiej (s. 19-20). Kraków: WSF-P Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Chmielewski M. 2002). Duchowość. W: M. Chmielewski (red.) Leksykon duchowości katolickiej (s. 226-232). Lublin-Kraków: Wydawnictwo „M”.
Czarkowski J. (1994). Oblicza personalizmów. Konfrontacja antropologii filozoficznej E. Mouniera i P. Teilharda de Chardin, Toruń: UMK.
Daniluk M. (1989). Duchowość chrześcijańska. W: R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz (red.) Encyklopedia katolicka t. IV (s. 317-330). Lublin: Wydawnictwo Naukowe KUL.
Duminuco V.J. (2008). Formacja czy indoktrynacja w pedagogice ignacjańskiej?. W: W. Pasierbek (red.) Ignatian Pedagogy for the Challenges of Humanism Today/ Pedagogika ignacjańska wobec wyzwań współczesnego humanizmu (s. 173-192). Kraków, WSF-P Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Fleming D.L. (2013). Czym jest duchowość ignacjańska?. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Gallagher M.P. (2008). Ignacjańskie rozeznanie kultury posmodernistycznej, W: W. Pasierbek (red.) Ignatian Pedagogy for the Challenges of Humanism Today/ Pedagogika ignacjańska wobec wyzwań współczesnego humanizmu (s. 307-316). Kraków, WSF-P Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Granat W. (1985). Personalizm chrześcijański. Teologia osoby ludzkiej. Poznań: Wydawnictwo Święty Wojciech.
Ignacy Loyola. Pisma wybrane. Komentarze t. I. (1968). M. Bednarz, S. Filipowicz, R. Skórka (red.). Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy.
Ignacy Loyola. Pisma, (2022). Kraków: Wydawnictwo WAM – Księża Jezuici.
Inglot M. (2007). Założenia „Ratio studiorum (1599) i charakterystycznych cech jezuickiego wychowania (1986). W: . A. Hajduk, J. Mółka (red.) Pedagogika wiary (s. 85-95). Kraków: WSF-P „Ignatianum”, Wydawnictwo WAM.
Jalics F. (2017). Kontemplacja. Wprowadzenie do modlitwy uważności. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Jurado M.R. (2002). Rozeznawanie duchowe. Teologia Historia Praktyka. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Kiereś B. (2010). Podstawy antropologiczne pedagogiki personalistycznej. W: M. Nowak, P. Magier, I. Szewczak (red. Antropologiczna pedagogika ogólna (95-102). Lublin: Wydawnictwo Gaudium.
Konstytucje Towarzystwa Jezusowego wraz z przypisami Kongregacji Generalnej XXXIV oraz Normy uzupełniające zatwierdzone przez tę samą Kongregację (2001). Kraków – Warszawa: Polskie Prowincje Towarzystwa Jezusowego, Wydawnictwo WAM.
Królikowski W. (2010). Cele i etapy formacji duchowej w pedagogice ignacjańskiej. W: A. Królikowska (red.) Pedagogika ignacjańska. Historia, teoria, praktyka (239-250). Kraków: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Kunowski S. (1981). Podstawy współczesnej pedagogiki. Łódź: Wydawnictwo Salezjańskie.
Loyola I. (2013). Ćwiczenia duchowne. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Marek Z. (2007). Podstawy i założenia katechetyki fundamentalnej. Kraków: Wyższa Szkoła Filozoﬁczno-Pedagogiczna „Ignatianum” Wydawnictwo WAM.
Marek Z. (2014). Religia pomoc czy zagrożenie dla edukacji?. Kraków: Wydawnictwo WAM
Marek Z. (2016). Autonomia pedagogiki religii, „Studia Katechetyczne” t. 12, s. 19-33.
Marek Z. (2017). Pedagogika towarzyszenia. Perspektywa tradycji ignacjańskiej. Kraków: Wydawnictwo Akademii Ignatianum.
Marek Z. (2022). Podstawy pedagogiki religii. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum.
Marek Z., Walulik A. (2019). Pedagogika świadectwa. Perspektywa antropologiczno-kerygmatyczna. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum.
Mariański J. (2015). Nowa duchowość jako megatrend społeczno-kulturowy – mit czy rzeczywistość?, „Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne” 4, s. 15-55.
Milerski B. (2011). Hermeneutyka pedagogiczna. Perspektywa pedagogiki religii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe ChAT.
Milerski B. (2020). Metodologia pedagogiki religii. W: Z. Marek, A. Walulik (red.). Słownik pedagogiki religii (s. 93-114). Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum.
Misiurek J. (2002). Ignacjańska szkoła duchowości. W: M. Chmielewski (red.). Leksykon duchowości katolickiej (s. 347-350). Lublin-Kraków: Wydawnictwo „M”.
Mółka J., Mółka M. (2019). Towarzyszenie w wychowaniu i resocjalizacji. W: A. Walulik, R. Ceglarek, Z. Marek, N.G. Pikuła (red.). Służyć (z) miłością (s. 229-247). Częstochowa: Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne Regina Poloniae.
Mółka J., Steczek B. (2008). Magis jezuickiej edukacji. W: W. Pasierbek (red.). Pedagogika ignacjańska wobec wyzwań współczesnego humanizmu/ Ignatian Pedagogy for the Challenges of Humanis Today (s. 237-249). Kraków: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna Ignatianum, Wydawnictwo WAM.
Okoń W. (1981). Słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Psychologii i Kultury ENETEIA.
Pedagogia ignacjańska. Podejście praktyczne (2006). W: J. Kołacz (red.). Podstawy edukacji ignacjańskiej (s. 99-139). Kraków: WSFP „Ignatianum”, Wydawnictwo WAM.
Piechnik L (2003). Powstanie i rozwój jezuickiej Ratio studiorum (1548-1599). Kraków: Wydawnictwo WAM, WSF-P „Ignatianum”.
Piechnik L. (1990). Szkoły jezuickie w Polsce w latach 1564-1773. „Horyzonty Wiary”, 3, s. 69-79.
Puchowski K. (2007). Jezuickie kolegia szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Studium z dziejów edukacji elit. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdań¬skiego.
Socha P. (2000). Psychologia rozwoju duchowego - zarys zagadnienia. W: Duchowy rozwój człowieka (s. 15-44). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Wojtyła K. (1985).Osoba i czyn. Kraków: Wydawnictwo Polskie Towarzystwo Teologiczne.
Wprowadzenie do ćwiczeń duchownych (1968). W: M. Bednarz, A. Bober, R. Skórka. I. Loyola, Pisma wybrane. Komentarze, t. II (s. 7-92).Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy.
Zarys duchowości ignacjańskiej (1968). W: M. Bednarz, A. Bober, R. Skórka. I. Loyola, Pisma wybrane. Komentarze, t. II (s. 343-355).Kraków: Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy.
Żmudziński W. (1995). Cel pracy wychowawczej w szkołach jezuickich. „Horyzonty Wiary” 4, s. 63-73. Google Scholar