https://doi.org/10.21852/sem.2014.2.02
Pluralistyczna teologia religii stanowi rzeczywiste zagrożenie dla chrześcijaństwa. W imię demokratycznego równouprawnienia wszystkich religii relatywizuje ona jedyność i nieprzewyższalność zbawczego pośrednictwa Jezusa Chrystusa. Niebezpieczeństwo to rozpoznała Kongregacja Nauki Wiary i w 2000 roku opublikowała deklarację Dominus Iesus. Dokument ten nawiązuje między innymi do twórczości Johna Hicka (1922-2012). Ten angielski filozof religii należy do najbardziej znanych i prominentnych przedstawicieli pluralistycznej teologii religii. Teoria ta traktuje wszystkie religie jako równouprawnione drogi zbawienia. Absolutne roszczenie chrześcijaństwa jest mocno krytykowane. Wkład Johna Hicka do tej krytyki polega na relatywizacji zbawczego znaczenia Jezusa Chrystusa. Hick kwestionuje dogmatyczno-ontologiczny język pierwszych chrystologicznych soborów w Nicei (325) i Chalcedonie (451), zarzucając temu językowi porzucenie metaforyki języka biblijnego. Dla Hicka Jezus Chrystus nie jest prawdziwym Synem Bożym, lecz jednym z wielu wcieleń Boga. Artykuł analizuje pisma Johna Hicka i kończy się krytycznym wnioskiem.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English