https://doi.org/10.21852/sem.2014.2.05
Punktem wyjścia artykułu jest rozpoznanie antropologicznego charakteru kryzysu środowiskowego. Zawiera ono informacje na temat zakresu uwikłania człowieka w ten kryzys. Dotyczą więc one najpierw człowieka jako przedmiotu kryzysu środowiskowego, następnie człowieka jako podmiotu kryzysu środowiskowego i wreszcie człowieka jako gwaranta opanowania i przezwyciężenia kryzysu środowiskowego. W pierwszym przypadku chodzi o wskazanie na człowieka jako ofiarę tego kryzysu, a więc na istotę doświadczającą jego negatywnych skutków w wymiarze cielesnym, psychicznym i duchowym. W drugim przypadku chodzi o wskazanie na człowieka jako głównego sprawcę tego kryzysu, a więc na uwarunkowane biologicznie i kulturowo nadużycia człowieka względem środowiska naturalnego. W trzecim przypadku chodzi zaś o wskazanie na człowieka jako jedynego gwaranta opanowania i przezwyciężenia kryzysu środowiskowego. Celem przezwyciężenia kryzysu ekologicznego jest zaś ukształtowanie człowieka przyjaznego środowisku naturalnemu i zarazem uczynienie środowiska naturalnego przyjaznym człowiekowi.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English