https://doi.org/10.21852/sem.2014.1.05
W artykule podjęto próbę ukazania związków między nową teologią polityczną rozwijającą się w XX wieku w Europie Zachodniej a myślą etyczno-społeczną J. Tischnera. Punktem wyjścia obu koncepcji jest niezawinione cierpienie człowieka. W artykule przedstawiono proponowane przez J. Tischnera środki zaradcze przeciw niezawinionemu cierpieniu, tj. miłosierdzie, solidarność i chrześcijańską nadzieję. Filozofia Tischnera daleka jest od utopijnych marzeń o całkowitym wyeliminowaniu cierpienia, co na ziemi jest po prostu niemożliwe. Krakowski filozof proponuje jednak środki, które pozwalają z godnością znosić trudne sytuacje. Sam Tischner wydobywa z Ewangelii wartości, jakie chrześcijaństwo nieustannie ofiarowuje światu coraz bardziej bezwzględnemu, obojętnemu i zimnemu.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English