Abstrakt

Artykuł przybliża czytelnikowi epidemie w antycznych greckich i rzymskich źródłach pisanych. Pokazana została epidemia z 429 r. p.n.e. w Atenach, opisana przez Tukidydesa. Dalej ukazano epidemie w starożytnym Rzymie. Wzmiankowane zostały epidemie opisywane przez Tytusa Liwiusza w jego dziele Dzieje Rzymu od założenia miasta, jak również przez Pliniusza Starszego w Historii naturalnej. Największe epidemie Rzymu z II i III w. n. e. pokazano na podstawie Historia Augusta i Historii kościelnej Euzebiusza z Cezarei a jedyny zachowany opis „plagi Antoninusa” zaprezentowano na podstawie przekazu Galena, zawartego w: Clavdi Galeni Opera Omnia, editionem cvravit C. G. Kuhn, tom X, Hildesheim 1965. Następnie przytoczono opis epidemii, której świadkiem był Cyprian z Kartaginy, a który to opis zawarł w traktacie O śmiertelności. Również na podstawie opisu Euzebiusza z Cezarei zaprezentowano epidemię z 312 r. n. e. Epidemia w Amidzie została wspomniana dzięki przekazowi Ammianusa Marcellinusa w jego Historii rzymskiej. VI w. zdominowany został przez epidemię nazwaną „plaga Justyniana”. Została ona opisana przez Prokopiusza z Cezarei w Historii wojen, Jana z Efezu w Historii Kościoła, Ewagriusza Scholastyka również w Historii Kościoła i Agatiasza w Historii. Jej zasięg zaobserwowano w opisie Grzegorza z Tours i jego Historii Franków.