Abstrakt

Św. Jan Bosko (1815-1888) zawsze zwracał uwagę na społeczny aspekt swojej misji. Refleksja, zapoczątkowana podczas XXIII Kapituły Generalnej, ma na celu odnowienie społecznego aspektu charyzmatu salezjańskiego. Stąd też członkowie kapituły wyszli z propozycją salezjańskiego sposobu wychowania do wiary i oryginalnego programu życia chrześcijańskiego: „Salezjańska duchowość młodzieżowa”. Celem tej duchowości jest pełny rozwój młodego człowieka w taki sposób, aby potrafił on łączyć wiarę z życiem, immanentną ocenę własnej egzystencji, uczestnictwo w życiu społeczeństwa i wreszcie globalną odpowiedzialność. Niniejsza publikacja/refleksja przedstawia społeczne elementy systemu wychowawczego św. Jana Bosko. Jego celem jest uzyskanie odpowiedzi na pytanie; Czy w systemie prewencyjnym można znaleźć elementy, które mogą być przydatne w formacji wspólnotowej? Aby osiągnąć ten cel, wyróżniono i scharakteryzowano, zgodnie z propozycją Wychowawcy z Turynu, następujące elementy wspólnototwórcze: oratorium – jako środowisko wychowania i doświadczenia wspólnoty; pomoc – jako najwłaściwszy komponent wychowawczy, który zawierał miejsce spotkania i dialogu, a także ducha rodzinnego, który animował struktury wychowawcze. Zademonstrowano również element systemu edukacyjnego, który prowadzi do globalnej odpowiedzialności za świat.