https://doi.org/10.21852/sem.2010.27.1
Diaspora (hebr. gālût), to potoczne określenie określające obecność Żydów poza Ziemią Izraela. Grecki termin „diaspora” jest odpowiednikiem hebrajskiego pojęcia rozproszenia lub rozproszenia w różnych kierunkach. Termin zawiera w sobie złożoność uwarunkowań historycznych, geograficznych, społecznych i kulturowych. Zjawisko diaspory żydowskiej stało się nową rzeczywistością w historii Izraela w okresie Drugiej Świątyni. Rzeczywistość ta została wyrażona w pismach żydowskich, obecnie kwalifikowanych zgodnie z teorią konwergencji i antagonizmu; głównym problemem była kwestia tożsamości żydowskiej w diasporze. Tożsamość ta koncentrowała się na relacji między moralnością żydowską, mającą swe źródło w sumieniu przymierza, a intelektualnymi i uniwersalnymi wartościami kultury hellenistycznej. Konkluzja tego rodzaju badań jest taka, że niemożliwe jest ustalenie uniwersalnej definicji diaspory żydowskiej. Nie da się też wypracować pewnego rodzaju uniwersalnego modelu, który byłby w stanie uchwycić wszystkie aspekty życia Żydów w diasporze.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English