Abstrakt

Po zamachach terrorystycznych z 11 września 2001 r. na nowo rozgorzała społeczna debata na temat religii. Sprowokowali to sami terroryści, którzy uzasadniali swoje działania motywami religijnymi. Na tym tle autor artykułów zastanawia się, jak odróżnić podejście fundamentalistyczne od fundamentalistycznego. Jako teoretyk edukacji podkreśla, że ​​ludzie są „skazani” na Boskie objawienie, tak jak Bóg mógł objawić się jedynie ludzkości – istotom pouczającym. Religia jest zatem jego zdaniem specyficzną formą ludzkiej aktywności (praxis), w której i przez którą człowiek wyraża swoją własną nieoczekiwaną egzystencję, rozwijając w sobie „muzykalność religijną”. Sformułowanie to oznacza, że ​​każda jednostka otrzymuje poczucie „absolutnej zależności” (F. Schleiermacher) od Boga. Na tej podstawie jednostka jako istota myśląca, aktywna i refleksyjna, powinna „wszystko robić z religią, a nic z powodu religii” (F. Schleiermacher). Według autora właśnie to kryterium pozwala na rozróżnienie postaw fundamentalistycznych i fundamentalistycznych.