Abstrakt

Artykuł przedstawia pierwsze naukowe podejście do wiersza Carlosa Garrulo („El latido del bosque. 1 – GÉNESIS. Libro de orígenes y germinaciones”, Ediciones Universidad Católica Silva Henríquez, Santiago-Chile, 2008, 144 strony). Wiersz jest pierwszą z dziewięciu biblijnych refleksji nad „drewnem”, którego szelest chce być postrzegany jako poszukiwanie żywej prawdy, przeznaczonej do życia w przyszłości. Jest to próba odkrycia tego, co można znaleźć w Księdzu Bosko, co ma w sobie posmak oryginalności i nowości, lub moc ziarna, które raz zasiane budzi się do życia, rośnie i, w miarę upływu czasu, w swojej dojrzałości, jest zdolne do kiełkowania i utrwalania w nowości dnia dzisiejszego, przyczyniając się w ten sposób do przebudzenia i odmłodzenia świata w monotonii dawnego i codziennego rytmu. W wierszu można zobaczyć fragment teologii poetycko-duchowej w działaniu, pole wolności bez granic, ukierunkowane na profetyczne, a nie kapłańskie zrozumienie biblijnego exodusu, którego przedstawienie zaprasza nas do „zmartwychwstania” charyzmatu i świętości Księdza Bosko w tych pierwszych latach XXI wieku. Ta pierwsza analiza prowadziłaby do stwierdzenia, że ​​poemat Garrulo podlega antropologii o cechach podobnych do proroków Izraela. Widać, że jest to dzieło jedyne w swoim rodzaju, które wyraża realizm i nowoczesność wraz z jasnością perspektywy na przyszłość i wielkim pięknem, aby wyznać oczyszczoną miłość do Księdza Bosko i jego posłannictwa.