https://doi.org/10.21852/sem.2010.27.17
Artykuł odnosi się do rady, która w starożytnych wspólnotach chrześcijańskich w Afryce Północnej składała się z osób świeckich. Rada ta jest określana przez współczesnych uczonych po łacinie jako seniores laici. Wszystkie źródła pisane na temat tej grupy pochodzą z Afryki rzymskiej. W większości powstały one w IV i V wieku. W świetle źródeł seniores laici jawią się jako integralna część organizacji zarówno Kościoła Donatystów jak i Kościoła Katolickiego w Afryce Północnej. Reprezentowane źródła są wystarczającym dowodem na ich istnienie. We wspólnotach kościelnych odbywały się one pomiędzy hierarchią kościelną a wiernym ludem. Zostali wybrani przez ludzi. Wypełniając własne obowiązki, współpracowali z biskupami w administrowaniu i zabezpieczaniu dóbr kościelnych. Pełnili także funkcje o charakterze sądowniczym i dyscyplinarnym, co pozwalało im kontrolować także postępowanie własnych biskupów.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English