Abstrakt

Autor opracowania skupił swoją uwagę na interpretacji kanonów 190-191 KPK, które dotyczą przeniesienia z urzędu kościelnego. Z przeprowadzonych analiz wynika, że ​​w prawie kanonicznym, oprócz papieża, przeniesiony może zostać każdy, kto pełni urząd kościelny. Najogólniej rzecz ujmując, doktryna wyróżnia dwa rodzaje przeniesienia – dobrowolne i niedobrowolne. Należy podkreślić, że pierwsze od przeniesienia nigdy nie jest postępowaniem dyscyplinarnym. W przypadku tego ostatniego przekazanie może nastąpić albo w toku postępowania administracyjnego, albo w ramach postępowania dyscyplinarnego. Z przeprowadzonych badań wynika, że ​​niektóre regulacje dotyczące tego obszaru Prawa Kanonicznego mają charakter dość elastyczny, zwłaszcza jeśli chodzi o ustalenia dotyczące wakatów. w puszce 191 § 1 KPK ustawodawca daje możliwość dokonania wyjątku od zasady ogólnej przez wprowadzenie następującej klauzuli: chyba że ustawa stanowi inaczej lub właściwy organ wyda odmienne zarządzenia. Wydaje się, że wprowadzenie takiego stwierdzenia było konieczne, ponieważ Prawo Kanoniczne zawiera przepisy, które powinny obowiązywać w całym Kościele. Specyficzne uwarunkowania występujące w poszczególnych kościołach mogłyby doprowadzić do sytuacji, w której władze niższego stopnia jurysdykcyjnego mogłyby w szczególnych okolicznościach podjąć decyzję niezgodną lub wręcz niezgodną z przepisami skodyfikowanymi w kan. 191 § KPK.