Abstrakt

Ojcowie Soboru Watykańskiego II zadekretowali, że „księgi liturgiczne należy jak najszybciej zrewidować” (SC 25) z poszanowaniem wszystkich kryteriów teologicznych, historycznych i duszpasterskich (por. SC 23). W SC 92c jest wyraźnie określone, że „relacje o męczeństwie lub żywotach świętych mają być zgodne z faktami historycznymi”. W tym celu papież Paweł VI powołał w 1964 r. specjalną Radę (Concilium) do wykonywania wszystkich decyzji i dyrektyw zawartych we wspomnianej Konstytucji o Liturgii Świętej. Jedną z pierwszych i najbardziej podstawowych decyzji było utworzenie trzydziestu dziewięciu kół naukowych, które miały przygotowywać nowe wydania zreformowanych ksiąg liturgicznych. Każda grupa składała się z pięciu do siedmiu konsultorów, z których jeden był liderem (relatorem), drugi sekretarzem. 24. grupa studyjna była odpowiedzialna za nowe wydanie Martyrologium Rzymskiego (De martyrologio). Sprawdzono katalog Świętych i Błogosławionych, a żywoty Świętych (eulogia) oraz dane dotyczące ich kultu liturgicznego poddano krytycznej analizie i koordynacji. Materiał ten stanowił podstawowy katalog. Ważnymi etapami na drodze do ostatecznego wydania Martyrologium były studia dwóch wersji pierwowzorowych. Nie były to kompletne szkice Martyrologium; ich celem było udostępnienie konsultantom i ekspertom przykładowego materiału do dyskusji w postaci próbek. 21 czerwca 2001 r., w uroczystość Świętych Piotra i Pawła, kard. G. M. Medina Estevez, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, podpisał dekret o publikacji typicznego wydania Martyrologium Romanum, w wyniku iw duchu odnowy Soboru Watykańskiego II.