Abstrakt

Od początku istnienia Kościoła rozwijał się kult męczenników. Sobór Watykański II miał wpływ na męczeństwo, które jest rozumiane jako szczególny dar i najwyższa próba miłości do Jezusa. Proces kanonizacyjny musi te prawdy wydobyć na światło dzienne, musi świadczyć o świętości męczenników. Rozprawa podejmuje problematykę męczeństwa w odniesieniu do norm prawa kanonicznego regulujących przebieg sprawy kanonizacyjnej. Rozważania dotyczą współczesnych męczenników, bez uwzględnienia procesów historycznych. Pierwsza część raportu podejmuje problematykę męczeństwa w jego elementach kanonicznych. W dalszej części rozprawy przedstawiono najważniejsze wymogi procesu w dochodzeniu diecezjalnym. Dalsza część dotyczy prac w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Ostatnia część odnosi się do różnic między beatyfikacją a kanonizacją. W prawnej koncepcji męczeństwa na uwagę zasługuje pojęcie osoby prześladowcy. W XX wieku tradycyjne rozumienie tej idei rozszerzyło się na tzw. kolektywnego prześladowcę np. niemiecki nazizm. Męczeństwo za wiarę oznacza fizyczną śmierć człowieka. Męka osoby przez prześladowcę, ale bez pozbawienia jej życia – nie przesądza prawnie – o kanonicznej konstrukcji męczeńskiej śmierci. W obecnej procedurze kanonizacyjnej biskup diecezjalny pełni rolę integralną. Dowartościowanie jego podopiecznych kościoła partykularnego jest istotną cechą obowiązującego prawa kanonizacyjnego.