Abstrakt

Artykuł podzielony jest na trzy części. Część pierwsza: „Powrót do źródeł to sposób na odnowienie Celebracja eucharystyczna” porusza problem rozumienia każdej celebracji jako czynnej, rzeczywistej, pełne i duchowe uczestnictwo całej społeczności starożytnego Kościoła. Druga część: „Zagubiona cecha charakterystyczna Eucharystii – participatio” przedstawia Eucharystię celebracji w świetle eklezjologii, w której działalność duszpasterska była zarezerwowana tylko dla wiernych duchowni i świeccy byli bierni. Kapłani byli odpowiedzialni za prowadzenie świeckich do zbawienia poprzez liturgię co było postrzegane przez świeckich jako misterium tremendum. Udział świeckich w celebracji był ograniczony do pobożności ludowej. Podczas gdy księża spokojnie celebrowali Kanon Rzymski, św świeccy odmawiali różaniec, litanie i śpiewali duchowe pieśni w językach narodowych. Część trzecia: „Eucharystia – źródło i szczyt życia kościelnego” opowiada o wpływie św Soboru Watykańskiego II na temat właściwego rozumienia sprawowania Eucharystii jako sakramentu ofiara: dziękczynienie, wspomnienie i obecność.