Abstrakt

Wszystkie słowa, rzeczy, czynności, których używamy w liturgii, powinny nas przygotowywać do osobistego kontaktu Bóg w wymiarze transcendentalnym. Z tego punktu widzenia liturgia jako tempus et locus wychowania, pokazuje nam, że prawdziwa przynależność do Jezusa Chrystusa stworzyła nową osobowość, nową świadomość, a nowe poczucie pewności siebie. Tajemnica człowieka według Vaticanum Secundum doktrynie, ukazuje nam Tajemnicę Słowa Wcielenia (por. Lumen gentium, 22). Ze względu na wychowanie, w tym zwłaszcza liturgiczne, człowiek musi się identyfikować siebie jako podmiot i osobę. Człowiek ma nie tylko udział w życiu Jezusa Chrystusa, ale przede wszystkim w Jego misji. Musi pamiętać, aby być Jego świadkiem, żyć zgodnie z radami Jezusa, akceptować Prawdę Ewangelii i staraj się osiągnąć świętość, urzeczywistniając swoje człowieczeństwo. Jezus Chrystus, obecny w Swoim Kościół, zwłaszcza w rytuale liturgicznym, staje się miejscem, w którym wyraża się uświęcające działanie Boga człowiek i działalność człowieka adorującego Boga. Jak widać, tylko człowiek ma zdolność poznania siebie, kontrolować sytuację, dzielić się sobą z innymi ludźmi i tworzyć z nimi wspólnotę druga istota ludzka. Człowiek dzięki łasce Bożej powołany jest do zawarcia przymierza ze swoim Stwórcą.