Abstrakt

Kwestia języka katechezy jest obecnie głęboko zakorzeniona we współczesnej katechezie, znaleźć w nim należne mu miejsce. Zanim tradycja katechetyczna obejmowała m.in język jako proste „narzędzie” komunikowania myśli. Problem pozostał rozwiązany o myśli i jej interpretacyjnej sile rzeczywistości. W refleksji niedawnej i współczesnej jest ponownie przemyślany. Język nie jest narzędziem myślenia w tym sensie, że tak sprowadza się do bycia obowiązkowym sposobem jej manifestowania; to horyzont myśli i procesu interpretacja rzeczywistości. Sama interpretacja jest opracowywana w języku i na jego podstawie. Język Pereió jest horyzontem człowieka: w sferze interpretacyjnej człowiek jest świadomy siebie i siebie świata, w którym jest zanurzony, że nazwał każde doświadczenie po imieniu, ma je wyartykułować to w języku. Język religijny, bogaty w symbole, przypowieści, mity itp. swoją podstawową funkcję polega na ujawnianiu tego, co możemy nazwać „sacrum”, prawdy woli Boga..., ale także doprowadzić człowieka do egzystencjalnego spotkania z Bogiem.„Tylko język symboliczny może przełamać oczywistość tego, co dane i zapisane, połączyć formę i ideę, co jawne, a co ukryte, co na wierzchu, a co w głębi, co ziemskie, a co boskie” (H. Halbfas)