Abstrakt

Poznań, położony w zachodniej Polsce, jest jednym z największych miast w naszym kraju wieś. W 1926 r. biskup poznański prałat Edward Dalbor zaproponował salezjanom otworzyć nową placówkę w mieście. Salezjanie otrzymali stary kościół z XIII sek. wraz z klasztorem. Kompleks wymagał jednak dużego nakładu pracy. Wraz z tymi, Salezjanie otworzyli oratorium, w którym uczestniczyło około 180 chłopców, w tym pięciu uczniowie: Czesław Jóźwiak, Edward Kaźmierski, Franciszek Kęsy, Edward Klinik i Jarogniew Wojciechowskiego. W dniu 23 września 1940 r. wspomniani studenci zostali aresztowani przez SS i oskarżeni o m.in zdrada. Od 1940 do 1942 byli więzieni w Poznaniu, Wronkach, Berlinie i Zwickau. W 1942 tak ich próba dobiegła końca. Cała piątka została skazana na śmierć. Zostali ścięci 24 sierpnia 1942 r. Po wojnie zeznawali niektórzy ocaleni, towarzysze ich tragedii ich postawy, która charakteryzowała się głęboką dojrzałością ludzką i religijną. Kościół, afirmując ten sposób życia. 13 czerwca 1999 r. w Warszawie papież Jan Paweł II ogłosił „Paralem” pięciu podopiecznych salezjańskiego oratorium w Poznaniu.