Abstrakt

Intuicja Księdza Bosko podpowiadała mu, że teatr jako forma rozrywki łącząca w sobie głębokie przeżycia emocjonalne jest niezwykłym sprzymierzeńcem pedagoga w doskonaleniu charakterów młodzieży; teatr może mieć dobroczynny wpływ zarówno na tych, którzy jako aktorzy ulegają przemianie, jak i na tych, którzy jako widzowie ulegają jej urokowi. na <>f Instrumentach wychowawczych Księdza Bosko teatr zajmuje ważne, wręcz niezachwiane oosiu* m w jego planie; jest jednym z konstytutywnych elementów tożsamości salezjanów jako stowarzyszenia: o praca wychowawcza.
Początki „małego teatru” sięgają osiedlenia się Ks. Bosko w jego oratorium w dzielnicy Yaldocco w Turynie, ale jego właściwy rozwój rozpoczął się w 1849 r. Ks. tworzenie. Zgodnie z punktem 1 regulaminu Księdza Bosko dla prowadzących takie teatry uniwersyteckie, scena salezjańska miała bawić, uczyć, wychowywać i stwarzać atmosferę moralną w sposób adekwatny do wieku fizycznego i intelektualnego chłopców.
Aby wesprzeć swój teatr i spopularyzować ideę w parafiach i placówkach oświatowych caiholizmu, w 1885 r. św. Jan Bosko rozpoczął serię wydawniczą pod nazwą „Lektury drańickie”. Zawierała teksty odpowiednie dla młodzieży i sprzeciwiała się moralnie szkodliwym sztukom teatralnym.
Świadoma funkcja wychowawcza jest główną zasługą teatru salezjańskiego. Skromna scena niesie ze sobą głębokie przesłanie ludzkie i chrześcijańskie. Program stworzony przez Księdza Bosko nie umniejsza dramatycznej wartości teatru, czyniąc z niego narzędzie rozrywki, nauczania i wychowania, ani nie odrzuca istotnej wartości wyrazistego języka ciała i ducha. Klarowność przekazu sprawia, że ​​teatr jest laboratorium kontynuacji form io grupowego, miejscem rozwoju intelektualnego, forum dyskusji o problemach młodzieży, stin ulaut. komunikacja społeczna i, co nie mniej ważne, miejsce rozrywki i środowisko przyjaźni. Temu wszystkiemu Ksiądz Bosko dał początkowy impuls.