Abstrakt

W wyniku daleko idących przemian w Polsce po 1989 roku polski system oświaty i pedagogika znalazły się w nowych okolicznościach. Prób poradzenia sobie z tą nową sytuacją jest wiele. Ogólnie można zauważyć dwa sposoby radzenia sobie z tym: jeden ma tendencję do bycia bardziej osądzającym. Edukacja – jako model edukacji – w dobie praktycznego materializmu jest więc poddawana wielu krytyce. Drugie podejście skłania do poszukiwania nowych rozwiązań teoretycznych i praktycznych na polu edukacji. Reformy polityczne, społeczne i gospodarcze wpłynęły negatywnie na polski system edukacji. W polskich środkach masowego przekazu często pojawiają się przerażające przykłady przestępczości nieletnich, które są szokiem dla starszej części społeczeństwa. Jednym z rozwiązań tej sytuacji może być chrześcijański model wychowania odwołujący się do wartości chrześcijańskich. Artykuł porusza następujące problemy: wyjaśnia termin „wychowanie” oraz pojęcie „istoty ludzkiej” jako osoby w świetle wiary chrześcijańskiej, podaje ogólne podstawy zawarte w Deklaracji o wychowaniu chrześcijańskim (Gravissimum educationis) Soboru Watykańskiego II. Wreszcie dotyka kwestii formacji sumienia dojrzałego i odpowiedzialnego.