Abstrakt

Rozważania w artykule opierają się na dwóch traktatach: Commentariorum in libros Metaphysicorum Aristotelis Petera Fonseca, który należał do pierwszego pokolenia filozofów jezuickich i Disputationes metaphysicae autorstwa Francisco Suareza, głównego przedstawiciela filozofii jezuici. Autorzy tych traktatów realizują swoje filozoficzne przemyślenia na dwa odmienne sposoby. Pierwszy pisał komentarze do poszczególnych tomów Metafizyki Arystotelesa, drugi skomponował jednorodną, ​​przejrzystą i systematyczną pracę, która stała się pierwowzorem współczesnego podręcznika szkolnego nazwany kurs filozofii. Badanie struktury i zawartości Commentariorum w świetle zasad nauczania zawartych w Ratio studiorum pokazuje, że dzieło Fonseki było zgodne wymogi Ratio. Autor był obeznany z poglądami Arystotelesa, wyróżniał się przy doskonałej znajomości filologii: z powodzeniem łączył humanizm renesansowy z filologią dokładność. Okazał się też wielkim erudytą, pozbawionym jakiejkolwiek bezstronności. Niestety, mimo niewątpliwych walorów jego pracy stała się odnoszącą sukcesy i powszechnie stosowaną edukacją wskazówek ani dla profesorów, ani dla studentów. Wynikało to z faktu, że była zbyt obszerna czytać i zbyt trudne do zrozumienia. W konsekwencji praca Fonseca jest zdecydowanie mniej ważna niż Disputationes metaphysicae Suareza.