Opublikowane: 2005-06-30

Liturgia „culmen et fons” duchowego życia chrześcijanina

Jerzy Kopeć
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dział: Z problematyki teologicznej
https://doi.org/10.21852/sem.2005.21.18

Abstrakt

Liturgia w obecnym czasie zbawienia ma dokonać dzieła odkupienia dokonanego przez Chrystusa Arcykapłana i Pośrednika między Bogiem a ludźmi i kontynuowane przez Niego w Kościele. Jest to więc forma, przez którą Kościół uobecnia się w kulcie oddawanym Bogu przez św społeczność z Chrystusem. Nie wyczerpuje to całej działalności Kościoła, ale jest formą i kulminacją jej życia. Uobecniając misterium paschalne naszego Pana, liturgia wzywa Jego uczniów, aby praktykowali miłość i byli zawsze gotowi do przemiany na wzór Chrystusa. Jego dzieło ma nie tylko charakter historyczny i zbawczy, ale także eklezjalny i sakramentalny, bo tajemnica naszego Pana uobecnia się w nim mocą Ducha Świętego. Przez nią liturgiczną działalności pielgrzymujący Kościół uczestniczy teraz w niebiańskiej Liturgii i otrzymuje jej przedsmak. W ten sposób liturgia uobecnia i objawia sam Kościół jako znak komunii z Bogiem i ludzi przez Chrystusa w Duchu Świętym. Będąc pierwszym i niezbędnym źródłem, z którego wierni czerpią z prawdziwie chrześcijańskiego ducha, Liturgia staje się spoiwem i syntezą tych trzech podstawowe nurty życia Kościoła: Liturgia, posługa i martyria. Te trzy prowadzą do ostateczna jedność z Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym, czyli koinonia.

Słowa kluczowe:

Sacrosanctum Concilium, culmen et fons, życie duchowe chrześcijanina, liturgia katolicka

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Kopeć, J. (2005). Liturgia „culmen et fons” duchowego życia chrześcijanina. Seminare. Poszukiwania Naukowe, 21, 249–264. https://doi.org/10.21852/sem.2005.21.18

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.