Abstrakt

System edukacyjny Jana Bosko, tak szeroko i z powodzeniem stosowany w praktyce, ma rzeczywiście trwałą wartość i można tylko życzyć, aby istniał w globalnym procesie edukacji. Tylko harmonijny i wszechstronny rozwój ucznia może przynieść oczekiwane efekty zarówno w procesie edukacyjnym, jak i dydaktycznym. Paradoksalnie, socjologia stawia porządek społeczny jako punkt wyjścia lub wyjścia, według którego należy wyjaśniać wszystkie zjawiska zachodzące w społeczeństwie. Jednak człowiek, mimo swojej wielkiej wyjątkowości, jest daleki od punktu, z którego łatwo byłoby zamknąć wiele zjawisk w odpowiednich regułach właściwych dla poszczególnych momentów. Florian Znaniecki prekursor polskiej szkoły socjologicznej umieścił ucznia w ośrodku, z którego oddziałuje na niego otoczenie. Student jest dla niego, podobnie jak dla socjologa, istotą najważniejszą i wyjątkową. Podobną i o tyle mocną postawę prezentował Jan Bosko, bynajmniej nie socjolog, ale pedagog. Twierdził, że uczeń jest najważniejszą istotą, z którą należy prowadzić nieustanny dialog, wzmacniając jego wiarę, wzbogacając swoją wiedzę, podchodząc do niego z miłością. Zgodnie z zasadą religii chrześcijańskiej miłość nie jest ani formą perwersji, ani siłą, ale formą wyrzeczenia wynikającego z bycia empatycznym wobec drugiego człowieka, aby zrobić wszystko dla osiągnięcia szczęścia i ładu społecznego. W tej perspektywie jest to dążenie do osiągnięcia satysfakcji z dobrego wypełniania obowiązków wobec Boga i ludzi, z którymi wychowawcy mają współpracować. Należy również pamiętać, że edukacja świadomego społecznie podmiotu jest procesem czasochłonnym i skomplikowanym. Pomimo tego, że z zewnątrz nie wygląda to na proces uczenia się, a raczej na metodę prób, jest konsekwentnie realizowaną linią myślenia pokoleń tendencyjnie nakierowaną na poglądy w sposób istotny dla ich plemienia. Jest to podobne do zachowania zorganizowanych grup, które zamierzają kształcić jednostki w celu zapewnienia kontynuacji zawodu lub przekonania. Pokazuję tutaj główne istotne podobieństwa i różnice między Florianem Znanieckim a Janem Bosko, aby spróbować skłonić czytelników do refleksji na temat drogi poszukiwania nowych rozwiązań związanych z edukacją i społeczeństwami, w których współcześnie iw najbliższej przyszłości muszą brać udział.