Abstrakt

Wkład ten uwypukla formację liturgiczną, której gorąco pragną św Kościół. Fundamentem tej formacji jest tajemnica Chrystusa zawsze żyjącego i działającego w Kościół. Łączy się z uroczystościami, w których i przez które następuje „przynależność”. wierzącego w Chrystusa – Syna Bożego; „podobieństwo” lub wynik „formy – obrazu”. Chrystus, aby „należeć” do Chrystusa, „żyć” zgodnie z Jego wolą i „działać” w miłości Chrystusowej. Główne kryteria formacji liturgicznej dotyczą siedmiu prawd: liturgia ma swoje ciało i jego dusza; życie liturgiczne toczy się we wspólnocie Kościoła; czynności liturgiczne są uroczystości kościelne i należą do poszczególnych członków Kościoła, którzy muszą wykonywać swoje obowiązki ze szczerą pobożnością; Życie liturgiczne jest obiektywne i dlatego uczestnicy liturgii przewyższają subiektywizm i uzyskuje postawę obiektywną, która opiera się na Chrystusie i na Bogu; Kościół odpowiada za formację liturgiczną; duchowa formacja liturgiczna stanowi „drogę zwyczajność świętości i doskonałości”; czynności liturgiczne są szkołą ascezy i kontemplacja chrześcijańska. Kryteria szczegółowe uwzględniają natomiast przede wszystkim pięć momentów formacji, które tak narzędzia: w uczestnictwie w celebracjach liturgicznych, gdy zna się samą naturę liturgia; w sprawowaniu Eucharystii; w udzielaniu sakramentów; za pomocą modlitwa liturgiczna; i wreszcie poprzez formację czasu (roku liturgicznego). Na koniec autor kończy swoje rozważania wyciągnięciem wniosków i wskazaniem pewników postulaty.