Abstrakt

Według drugiego Synodu Plenarnego w Polsce sytuacja duszpasterska ma kilka aspektów, które z jednej strony ułatwiają przepowiadanie, az drugiej je utrudniają. Analizy opierają się na badaniach naukowych, a wyniki publikowane są w „Les programów duszpasterskich dla Polski”. Współczesne uwarunkowania socjologiczne i kulturowe są w rzeczywistości rzuconymi wyzwaniami dziś w naszym Kościele. W kontekście społecznym są doskonałą okazją do głoszenia. Ale co się wydaje ważniejszy jest teraz sposób przepowiadania, stąd projekt homilii, które będą w stanie stawić czoła wszystkim wyzwaniom i wyjaśnić problematyczne pojęcie religijne i moralne dotyczy ludzi w dzisiejszym świecie. Homilia musi być egzystencjalnym wyjaśnieniem Pisma Świętego w ramach liturgia eucharystyczna. Powinien aktualizować nauczanie Chrystusa i stosować zasady ewangelii do naszych życie codzienne. Teraz następuje struktura homilii. Powinien zawierać następujące części: 1”. samo wprowadzenie podzielone na:
- wprowadzenie antropologiczne i właściwe znaczenie słowa homilia.
- cel
2°. rozwój, który obejmuje:
- kerygmat
- wymiar wieloletni
- mistagogia
3°. konkluzja.
Wstęp do homilii to:
- wstęp antropologiczny, gdyż musi koncentrować się na problematyce tzw
codzienność, codzienność, dzięki której człowiek dzisiaj żyje.
- cel, który kaznodzieja musi natychmiast przyciągnąć uwagę słuchaczy w danym momencie
dokładnie tam, gdzie zaczyna się jego homilia.
Homilia we właściwym tego słowa znaczeniu oznacza przede wszystkim to, co nazywamy kerygmatem który jest zbiorem słów, zwrotów, słów Chrystusa, nauki Apostołów, nauki Kościoła, papieży, Magisterium Kościoła, soborów i pozostałych biskupów unii ze Stolicą Apostolską Rzymu. Bardziej szczegółowego wyjaśnienia wymaga Kerygmat: drugi element prawidłowej homilii musi być elementem dydaktycznym. Można tu zastosować wyjaśnienie typologiczne; na przykład Adam- Chrystus – Baranek Paschalny Żydów – Chrystus jako nowy Baranek Paschalny itd. Trzecia część homilii to jej wymiar wieczysty. Mamy obowiązek zachęcać słuchaczy, aby odważyli się podążać właściwą drogą, podążając za nauką Chrystusa niezależnie od tego przybywa, pomimo wszystkich trudności, które mogą pojawić się po drodze. Czwarta część homilii odnosi się do nauczania mistagogicznego. mistagogia oznacza wtajemniczenie w tajemnice religii, a dokładniej wprowadzenie w tajemnice Chrystus rozkładający się na ołtarzu. To podsumowuje przede wszystkim jedność osobową z naszym Zbawicielem pod Świętymi Postaciami Eucharystycznymi. To zjednoczenie jest źródłem i szczytem naszego życia jako chrześcijan. Wreszcie zakończenie homilii musi dać słuchaczowi kilka bardzo konkretnych rzeczy: - Muszą spróbować przekonać go do wybrania konkretnej decyzji, którą będzie musiał podjąć, i że będzie to oczywiście osiągalne w jego codziennym życiu i że odpowiada temu drugiemu, - Trzeba też pokazać mu drogę, drogę egzystencjalną i sprawić, żeby zrozumiał jak można żyć, nie gubiąc się. Musi to być osobista i konkretna decyzja, może to być życzenie lub prośba szczególną, a jeszcze lepiej modlitwę.