Abstrakt

Pytanie o skuteczność głoszonego słowa, kazania, homilii stawiane są nieustannie. Szczególnie jeżeli dotyczy to głoszenia młodemu człowiekowi. Szukając rozwiązania problemu szukamy najpierw wyzwań jakie stawiane są kaznodziei. Są to najpierw wyzwania stawiane przez Jezusa zawarte w poleceniu „Idźcie na cały świat i głoście ewangelię” a odczytane przez Papieża naszych czasów Jana Pawła II. Następnie analizujemy promowany dziś w świecie system zwany postmodernizmem. Na zakończenie wysłuchamy głosu ludzi młodych. Ich potrzeby, język, są wyzwaniem i pomocą dla głosiciela. Po zapoznaniu się z aktualnymi wyzwaniami stawianymi głoszącemu Słowo Boże ukazujemy kierunki rozwoju mające na celu poprawienie skuteczności przekazu Ewangelii młodemu człowiekowi. W pierwszym rzędzie akcent kładziemy na duszpasterstwo specjalistyczne, zwrócone do młodego słuchacza. Uwzględnia ono środowisko, wykształcenie, kulturę, język. Kolejnym etapem jest integralne podejście do człowieka obejmujące aferę egzystencjalną, religijną, emocjonalną itp. Wymaga to od głosiciela wykształcenia humanistycznego, religijnego, pedagogicznego, psychologicznego w stopniu oczywiście potrzebnym do tej posługi. Ważnym czynnikiem w posłudze głoszenia jest uwzględnienie zasad Nowej Ewangelizacji, wrażliwej na nowe uwarunkowania, nową metodę, nowe treści, nowych adresatów, i nowe podmioty angażowane do działalności ewangelizacyjnej. Nie zapominamy o uwzględnianiu problemów słuchaczy. Ich głos wskazuje na treści niezbędne do życia w tym świecie, w tym również na treści światopoglądowe, religijne. Doświadczenia życiowe są najlepszym punktem wyjścia w przekazie Ewangelii. Młodzi wskazują na najbardziej przekonywujące postawy i na język w którym można głosić Ewangelię. Język z pewnością obrazowy, poparty doświadczeniem życiowym, świadectwem wiary.