https://doi.org/10.21852/sem.2008.25.08
Obrzęd pokutny, opisany w Księdze Kapłańskiej, dokonywany był w najwcześniejszej, ahistorycznej fazie rozwoju narodu wybranego. Obrzęd ten był praktykowany w Świątyni Salomona, a także w lokalnych kościołach. Pierwotnie (Lb 28-29) obrzęd nie miał nazwy, jednak zwoływanie zgromadzeń znane jest w miesiącu siódmym, dziesiątego dnia miesiąca. Definitywnie biblijna scena obrzędu pokutnego przedstawiona jest w Księdze Kapłańskiej (Lv 16). Przypuszcza się, że powysiedleniowy tekst Księgi Kapłańskiej (rozdział 16) jest kapłańskim midraszem halachicznym poprzedniego tekstu (Kpł 23; 26-32), który jest oparty na innych tekstach (Lb 28-29 i Wj 30). Całość tekstu uzupełniono rytem pokutnym z okresu wysiedlenia. Jednak pochodzenie dorocznego obrzędu pokutnego pozostaje nieznane. Jeśli uznamy, że interpretacja obrzędu przetrwała przez wieki w teologii apokryficznej, to możemy skojarzyć jej genezę z dorocznym obrzędem pokutnym półkoczowniczych plemion hebrajskich. Święto możemy więc łączyć z nadzieją spełnienia się obietnicy, którą Bóg złożył Abrahamowi.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Język Polski
English