Abstrakt

Głosząc orędzie zbawienia pośród zmieniających się kręgów społecznych, politycznych i kulturowych, okoliczności Kościół w Polsce od zarania dziejów nie tylko głosił Ewangelię, sprawował sakramenty, organizował kult i edukację. Zwrócono przede wszystkim uwagę do katechezy. Pojmowanie katechezy zmieniało się na przestrzeni wieków, ale jej cel pozostał niezmieniony to samo: jest to uczynienie ludzi: „w pełni dojrzałymi, do pełni samego Chrystusa!f (Ep. 4.13). Kościół zawsze rozumiał potrzebę i znaczenie katechezy i realizował ją że praca cątechetyczna jest kluczowa dla przyszłości całego narodu katolickiego, tak samo jak indywidualny. Nic więc dziwnego, że także w naszych czasach katecheza zajmuje pierwsze miejsce miejsce w duszpasterstwie Kościoła. W obecnej sytuacji Polski, naznaczonej zarówno spontaniczną, jak i ukierunkowaną sekularyzacją, katecheza, jak widać w programie z 1971 r., nadal nosi piętno autentycznej posługi Kościoła do młodych. Jej podstawowym celem jest doprowadzenie uczestników na zbawienne spotkanie z Jezusem Chrystusem Z punktu widzenia teologii katecheza jest trynitarna, chrystocentryczna, kościelna i Mariana; w kategoriach antropologicznych jest osobisty, narodowy i apologetyczny. Główna przeszkoda do katechezy polega na nieodpowiednim przygotowaniu katechistów do pracy z młodzieżą. Wysokość część katechetów polskich, wyszkolonych do katochezy w starym stylu, realizuje intelektualizm koncepcję katechezy, starając się przekazać jak najwięcej informacji o doktrynie chrześcijańskiej.