Abstrakt

Melodie polskich pieśni religijnych wywodzą się z chorału gregoriańskiego, świecka muzyka ludowa, muzyka profesjonalna i muzyka innych narodów. Praktyka śpiewania tekstów polskich (tłumaczonych z łaciny) na znane już melodie chorałowe w XIV wieku rozpowszechniła się w następnych wiekach i znana jest także współcześnie. Przez wiele stuleci pieśni religijne przedstawiały Gregoriana motywy, skale kościelne i rytmy chorałowe. Te połączenia ze śpiewem prostym wezwać do dokładnego przestudiowania, zwracając uwagę na przykład na techniki kompozytorskie charakterystyczne dla różnych okresów. (np. technika cento). To jest również ważne, że monofoniczna pieśń religijna, uważana za należącą do „usus” zamiast „ars”, nie był w rzeczywistości badany przez teorię muzyczną. Drugim głównym źródłem zapożyczeń były świeckie, zazwyczaj ludowe melodie i inspiracją dla pieśni religijnej. W tej dziedzinie odegrano istotną rolę przez techniki parodii (w muzyce polifonicznej) i .i!nitatton. muzyki świeckiej rosła w miarę zanikania śpiewu prostego. W okresie baroku pseudogregoriański melodie powstawały zarówno na motywach świeckich, jak i religijnych. Wzajemne wpływy miała różnorodny charakter i prowadziła do „rozmaitości realizacji, z których część naznaczona była m.in dyletantyzm i brak refleksji teoretycznej. używanie świeckich melodii w obecnie komponowanych pieśniach kościelnych jest w złym guście i należy się temu sprzeciwić. Zamiast tego Polis, h .tradlbon ludowy z. piosenka religijna należy się wzorować.