Opublikowane: 2024-08-30

Wychowawcza obecność polskich salezjanów w Wilnie 1924-1945. Zarys problematyki

Jan Pietrzykowski
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dział: Artykuły
https://doi.org/10.21852/sem.1827

Abstrakt

Salezjanie przybyli do Wilna w 1924 r. i przejęli do obsługi koedukacyjne placówki opiekuńcze prowadzone przez ks. prałata Karola Lubiańca. Pierwszy dyrektor domu zakonnego, ks. dr Wojciech Balawajder zlikwidował koedukacyjny charakter tych dzieł dobroczynnych. Salezjanie z chłopcami pozostali przy ul. Dobrej Rady i dodatkowo obsługiwali kościół Opatrzności Bożej. Dziewczęta umieszczono przy ul. Stefańskiej w pobliżu dworca kolejowego. W 1928 r. salezjanom oddano do użytku kościół św. Stefana, przy którym powstał osobny dom zakonny. Księża i klerycy prowadzili oratorium, uczyli religii w szkołach, pełnili posługę w więzieniach, studiowali na Uniwersytecie Stefana Batorego. W czasie drugiej wojny światowej zakonnicy prowadzili ograniczoną działalność duszpasterską i angażowali się w nauczanie na tajnych kompletach. Podczas okupacji litewskiej, sowieckiej i niemieckiej salezjanie zostali usunięci z placówki przy ul. Dobrej Rady i byli internowali w domach salezjanów litewskich. Po drugiej wojnie światowej większość polskich salezjanów wróciła  z Wilna i z Wileńszczyzny do Polski.

Słowa kluczowe:

Wilno, salezjanie, szkoły salezjańskie, duszpasterstwo

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Pietrzykowski, J. (2024). Wychowawcza obecność polskich salezjanów w Wilnie 1924-1945. Zarys problematyki. Seminare. Poszukiwania Naukowe, 45(2). https://doi.org/10.21852/sem.1827

Cited by / Share

Ta strona używa pliki cookie dla prawidłowego działania, aby korzystać w pełni z portalu należy zaakceptować pliki cookie.