Instrukcja redakcyjna „Saeculum Christianum”

1. Czasopismo „Saeculum Christianum” publikuje: Rozprawy i Artykuły, Materiały źródłowe, Sprawozdania i Komunikaty, Recenzje i Wspomnienia pośmiertne. Przyjmowane są teksty w następujących językach: polskim, angielskim, niemieckim, francuskim i włoskim.
2. Redakcja przyjmuje do druku teksty dotychczas niepublikowane, które należy przekazać do 31 g r u d n ia każdego roku w formie elektronicznej na adres: saeculum.christianum@uksw.edu.pl. Autor dostarcza o s t a t e c z n ą  w e r s j ę  t e k s t u. Plik zawierający proponowany do publikacji tekst powinien być nazwany od nazwiska i imienia autora artykułu. Np. Jan Nowak powinien nazwać przesyłany plik: nowak-jan.doc.
3. Autor dostarcza do Redakcji wydruk komputerowy tekstu w dwóch egzemplarzach wraz z wersją przesłaną pocztą elektroniczną na adres redakcji. Do tekstu należy dołączyć streszczenie w języku polskim oraz abstrakt w j. angielskim, będący wiernym tłumaczeniem streszczenia w j. polskim. Długość streszczenia i abstraktu nie powinna przekraczać 800 znaków. Należy podać nazwisko autora przekładu. Należy dołączyć spis tabel i ilustracji oraz słowa kluczowe w j. angielskim oraz bibliografię.
4. Objętość artykułów i rozpraw nie powinna przekraczać 40 tys. znaków łącznie ze spacjami, przypisami, z ilustracjami i bibliografią. Maksymalna ilość ilustracji, map i tabel nie może przekroczyć 6. Objętość recenzji i omówień – nie więcej niż 10 tys. znaków.
5. Nadesłane teksty są dopuszczane do druku na podstawie dwóch pozytywnych recenzji. Zrecenzowane teksty przekazywane są wraz z recenzjami do autorów. Autor powinien ustosunkować się do uwag recenzentów, a następnie przesłać do Redakcji poprawioną wersję artykułu recenzowanego, wydruk komputerowy (jednostronny). Autor składa deklarację poświadczoną własnoręcznym podpisem o posiadaniu praw autorskich materiałów wysyłanych do druku.
6. Redakcja nie zwraca materiałów niezamawianych.
7. Podstawowe zasady sporządzania i opracowania maszynopisu:
   1. Ustawienia strony: margines górny, dolny, prawy i lewy- 2,5 cm;
   2. Tekst główny: czcionka Times New Roman 12 pkt., odstępy między wierszami 1,5, obustronne wyrównanie tekstu, odstęp pomiędzy wyrazami zawsze 1 spacja;
   3. W przypadku używania znaków specjalnych jak np. alfabet grecki lub hebrajski należy drogą elektroniczną przesłać na adres Redakcji plik z odpowiednią czcionką w formie PDF.;
   4. Śródtytuły: czcionka Times New Roman 12 pkt. bez stosowania WERSALIKÓW I kapitalików;
   5. Akapit należy rozpoczynać wcięciem ustawionym w jednakowy sposób w całym tekście (przy pomocy górnej linijki lub poprzez funkcję „Akapit” → „Wcięcia”; w polu „Specjalne” należy użyć „Pierwszy wiersz”). Nie należy używać do tego celu spacji;
   6. Nie stosuje się spacji przed następującymi znakami: kropka, przecinek, dwukropek, średnik, wykrzyknik, znak zapytania, nawias zamykający cudzysłów, cudzysłów zamykający, odsyłacz do przypisu, znak procentu;
   7. Nie stosuje się spacji po następujących znakach: nawias otwierający, cudzysłów otwierający;
   8. Po skrótach: s. (strona), t. (tom), cz. (część), vol. (wolumin), r. (rok.), z. (zeszyt), c. (capitulum) zawsze powinna znajdować się spacja;
   9. Cytaty zaznacza się przy pomocy cudzysłowów „drukarskich” a nie kursywy. Cytat w cytacie wyróżnia się cudzysłowem «francuskim». Cudzysłów francuski należy wstawić, stosując funkcję „Wstawienie”→ „Symbol” →”Więcej symboli” a nie poprzez wstawienie dwóch znaków <<wyraz>>
8. Układ tekstu.
   1. na pierwszej stronie artykułu: z lewej strony u góry imię i nazwisko autora, nazwa instytucji (jeśli autor życzy sobie, by tekst był afiliowany) lub miasto. Poniżej na osi tytuł;
   2. w recenzji nad tekstem umieszczamy nagłówek: imię i nazwisko autora recenzowanej pracy, pełny tytuł według strony tytułowej, miejsce i rok wydania, nazwę wydawnictwa, liczbę stron, ewentualnie nazwę serii wydawniczej. Jeśli recenzja dotyczy pracy zbiorowej lub edycji źródłowej, po tytule podajemy imiona i nazwiska redaktorów lub wydawców; jeśli praca jest wielotomowa – liczbę tomów lub części cyframi arabskimi, np. t. 1-2. Imię i nazwisko autora recenzji, afiliację lub miasto, w którym pracuje, umieszczamy pod tekstem recenzji, z prawej strony;
   3. wspomnienia pośmiertne: w tytule imię i nazwisko zmarłego, po nim w nawiasach dokładne daty życia. Imię i nazwisko autora jak w recenzji.
9. Tytuły, cytaty, cudzysłowy.
   1. tytuły dzieł i dokumentów:
      • rękopisy: oryginalne tytuły i incipity dokumentów, referatów itp. piszemy kursywą, tytuły nadane przez autora tekstu – bez kursywy, np. Laudum sejmiku, Memoriał itp.;
      • druki: tytuły dzieł i dokumentów piszemy kursywą, tytuły rozdziałów i fragmentów dzieł (dokumentów) – bez kursywy, tytuły domyślne lub utarte określenia tytułowe – wielką literą bez wyróżnień, np. Kronika Helmolda, Geograf Bawarski, Konstytucja 3 Maja;
   2. cytaty:
      • źródła cytujemy w języku oryginału lub tłumaczeniu z podaniem w przypisie oryginalnego tekstu; cytując tekst stosuje się cudzysłów, w przypadku słowiańskich alfabetów cyrylickich (białoruskiego, bułgarskiego, macedońskiego, rosyjskiego, serbsko-chorwackiego i ukraińskiego) zachowujemy alfabet oryginału;
      • cytowanych fragmentów źródłowych nie poprzedzamy i nie kończymy trzema kropkami;
      • opuszczenia w cytowanym tekście sygnalizujemy trzema kropkami
        w nawiasie prostokątnym [...];
   3. Skróty, daty i inne określenia czasu.
      1. w tekstach stosujemy ogólnie przyjęte skróty: itd., m.in., etc., i inne, a także
         z reguły: r. (rok) i w. (wiek);
      2. daty w tekście:
         • miesiąc słownie, np. 15 lipca 1410 rok, w sierpniu 1980 roku;
         • przy różnych kalendarzach: 8/18 stycznia 1654 r., ale: 24 X/6 XI 1917 r.;
         • okresy od do: 1-7 września 1939 r., 24 marca – 18 kwietnia 1653 r.;
         • w datach wtrąconych w nawiasie miesiąc podaje się liczbą rzymską
           i nie stosuje się skrótu r. na końcu, np. (31 VIII 1980);
      3. daty w przypisach:
         • miesiąc liczbą rzymską, np. 13 XII 1981 (nie dotyczy cytatów
           i fragmentów narracyjnych);
         • w razie braku daty dziennej miesiąc zawsze słownie, np. w maju 1600 r.;
      4. pisownia określeń „wiek”, „rok”:
         • przed: rozwinięte, np. w wieku XVI, w roku 1569;
         • po: skrócone, np. w XVI w., w 1569 r.;
      5. w określeniach typu „w drugiej połowie”, „lata osiemdziesiąte” nie używa się cyfr.
   4. 1. zasady ogólne:
         • przypisy następują na dole strony – tzw. przypisy dolne. Odsyłacze do nich w tekście umieszczamy w górnej frakcji przed przecinkiem, średnikiem lub kropką kończącą zdanie (z wyjątkiem skrótów np. w.-wiek, r. - rok); a za wykrzyknikiem i znakiem zapytania; czcionka Times New Roman 10 pkt., interlinia 1,0, wyrównanie obustronne;
         • w przypisach stosuje się skróty takie same jak w tekście oraz konwencjonalne skróty łacińskie: ibidem, idem, eadem, iidem, eaedem, op. cit., loc. cit. Można stosować także inne skróty np. tamże lub przyjęte w historycznych opracowaniach specjalistycznych, jednak z objaśnieniem przy pierwszym zastosowaniu;
         • tomy, roczniki, numery, zeszyty i części periodyków i innych publikacji podajemy cyframi arabskimi.
         • treść przypisu należy traktować, jako zdanie tj. zaczynać od wielkiej litery i kończyć kropką.
      2. opisy bibliograficzne:
         • publikacja zwarta (książka): inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł dzieła i ewentualnie podtytuł, oddzielony kropką (kursywą), części wydawnicze, numer tomu, miejsce i rok wydania wykaz cytowanych stron, np. F. Braudel, Morze Śródziemne i świat śródziemnomorski w epoce Filipa II, wyd. 2, t. 1, Warszawa 2004, s. 77-80;
         • czasopisma: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł tekstu (kursywą), tytuł czasopisma w cudzysłowie, rocznik, (tom) rok wydania, numer lub zeszyt cyframi arabskimi, strony, np. W. Gliński, Kościół unicki w okresie porozbiorowym (1795-1814), „Saeculum Christianum”, 10/2003, nr 1, s. 101-111;
         • serie wydawnicze: inicjał i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, nazwa serii w cudzysłowie, numer tomu, strony. W przypadku prac zbiorowych po tytule przywołanego tekstu następuje w: (bez nawiasów prostokątnych), tytuł opracowania zbiorowego pisany kursywą oraz inicjał imienia i nazwisko redaktora, miejsce i rok wydania, nazwa serii w cudzysłowie, numer tomu, strony, np. T. Ciesielski, Kongresy pokojowe w Lubece w latach 1651-1653, w: Z dziejów stosunków Rzeczypospolitej Obojga Narodów ze Szwecją w XVII wieku, red. M. Nagielski, Warszawa 2007, „Fasciculi Historici Novi”, t. 8, s. 67-79;
         • biogramy w Polskim Słowniku Biograficznym traktujemy jak artykuły w wielotomowej pracy zbiorowej. Przy cytowaniu Słownika Biograficznego podajemy daty życia osoby cytowanej;
         • przypis, który bezpośrednio powtarza się, oznaczamy: Ibidem lub Tamże, strony (bez kursywy) Dzieło wcześniej cytowane zapisujemy: inicjał imienia i nazwisko autora, op. cit., lub dz. cyt., strony. Jeśli w jednym przypisie następują bezpośrednio po sobie więcej niż jedno dzieło tego samego autora, to przy cytowaniu drugiego dzieła (i następnych) zamiast inicjału i nazwiska autora piszemy: Idem, tytuł lub skrót tytułu, strony;
         • brak miejsca lub brak roku wydania książki cytowanej oznacza się skrótem [b.m.], [b.r.], [b.m.r.] w nawiasie prostokątnym;
         • stosujemy polskie określenia skrótowe: wyd., oprac., red. (nie pod red.);
         • opisy archiwaliów i rękopisów modernizujemy zgodnie z zasadami określonymi w Instrukcji wydawniczej dla średniowiecznych źródeł historycznych (Kraków 1925) oraz Instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych od XVI do połowy XIX wieku (Wrocław 1953);
         • opisy starodruków nie są modernizowane.

Instrukcja redakcyjna