Abstract

Niniejszy artykuł wpisuje się w dyskurs naukowy dotyczący komunikacji w rodzinie w kontekście konfliktu i sposobów jego rozwiązywania. Pierwszym bowiem i najbardziej podstawowym środowiskiem życia człowieka, w którym dokonuje się proces komunikacji, jest rodzina. Niewątpliwie fakt ten uwarunkowany jest dwoma czynnikami. Po pierwsze w rodzinie człowiek uczy się pierwszych zasad komunikacji międzyludzkiej. Po drugie komunikacja w rodzinie jest gwarantem przebiegu innych, ważnych dla rodziny, procesów, takich jak: współpraca, współzawodnictwo i konflikt.Komunikacja interpersonalna w rodzinie obejmuje szerszy kontekst relacji między jej członkami i jest wskaźnikiem tych relacji oraz współtworzy ich jakość. Każdy z członków rodziny jest jednocześnie nadawcą i odbiorcą szeroko pojętych komunikatów werbalnych i niewerbalnych, a istotnym czynnikiem, który nadaje określony charakter komunikacji jest pragnienie porozumienia się. Tym, co wyróżnia komunikację w rodzinie, jest szczególna intensywność interakcji osobowych ze względu na częstość i trwałość kontaktów związanych z faktem wspólnego zamieszkiwania i współżycia jej członków. Warto dodać, że nawet w najbardziej harmonijnym i udanym życiu rodzinnym występowanie sytuacji konfliktowych jest nieuniknione. Częste konflikty rodzinne mogą być przyczyną bardzo wielu zaburzeń zarówno psychicznych (na przykład: nadpobudliwość, obojętność, bezradność, brak zaufania, lęk), jak i społecznych (na przykład: trudności we współżyciu z otaczającym środowiskiem, lekceważenie norm społecznych). Jednakże bardzo istotne jest uświadomienie sobie, że konflikt sam w sobie nie jest czymś z gruntu złym, bowiem, oprócz negatywnych, istnieją również pozytywne aspekty konfliktów rodzinnych: prawidłowo rozwiązywane uczą dobrej komunikacji, umiejętności negocjacji, wypracowywania i rzetelnej obrony własnego zdania.