https://doi.org/10.21697/snr.2018.50.5.08
Artykuł podejmuje problematykę samotności i osamotnienia, które są postrzegane przede wszystkim jako stany negatywne, i dla osób je przeżywających niosą różne nieprzyjemne konsekwencje łącznie z depresją. Samotność w sposób szczególny doskwiera osobom w podeszłym wieku, gdy kończą aktywność zawodową, gdy zmniejsza się ich sieć towarzyska, gdy umierają najbliżsi. W niniejszym opracowaniu zwrócono uwagę na zamienne stosowanie w literaturze przedmiotu i języku potocznym pojęcia samotność i osamotnienie, takie stanowisko przyjęły również autorki. Zauważono ponadto tendencję do unikania jednoznacznego definiowania pojęcia „człowiek stary”, stosując w zamian określenia typu: senior, seniorzy, lub osoby trzeciego, czwartego wieku, późnego wieku. Następnie odwołano się do przyczyn samotności seniorów, zwracając szczególną uwagę na rolę i znaczenie rodziny jako czynnika zmniejszającego ryzyko odczuwanej samotności. W artykule poruszono również zagadnienie profesjonalnej opieki i wyzwań przed nią stojących.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Deutsch
English
Italiano
Język Polski